әбден
121мұңлас — (Жамб., Шу; Қ орда, Шиелі) мұңдас. Бірге жүрген м ұ ң л а с ы ғой (Жамб., Шу). Жер менен су өбісіп, Мейірі әбден қанғаны. Өзімен бірдей м ұ ң л а с ел, Бармағын балға малғаны («Кировшы», 2.03.1940) …
122өлмегенің қара жер — (Өзб., Ташк.) әбден қартаю, сүлдесі қалу …
123пәнт жеу — (Қарақ.) уайымдау, қайғыға қалдыру. Ол қиыншылыққа кездесіп, п ә н т ж е п жүр (Қарақ.). Баласының болымсыздығы оған әбден п ә н т т и г і з д і емес пе? (Қарақ.) …
124пұшайман жеу — (Ақт., Қараб.; Жамб., Луг.; Шымк., Сайр.) уайым жеу. Кеше қойына қасқыр тиіп, қатты п ұ ш а й м а н ж е г і з д і (Ақт., Қараб.). Сәбең сол қызын оқуға қалаға жібермегеніне кейін әбден п ұ ш а й м а н болып жүрді (Шымк., Сарыағ.) …
125сайлау — (Орал, Жән.) әдемілеу, әбден жақсылау. Қазір с а й л а п тұрып, арбаны майлап келдік. Енді с а й л а п бір жуынып алайық (Орал, Жән.) …
126сарастау — (Орал: Чап., Жымп.; Ақт., Байғ.; Түрікм.: Таш., Көнеүр.) іріктеу, саралау. Қойдың семізін с а р а с т а п алып, үкіметке тапсырады (Орал, Чап.). Міне, бұл тарихи қаулы колхоздарда қызу талқыланып, колхозшыларға әбден с а р а с т а л а н ы п… …
127сәйге — (Қар.) оқыра. Бәрінің көзі шатынаған, құйрықтары қоқайған, алдында не тұрса да тайынар емес, артындағы құртымдай с ә й г е д е н қорқып, әбден тышқақтапты (Ғ. Мұст., Көз көр., 180) …
128соялау — (Гур., Маңғ.) бүліну. Мына зат әбден с о я л а н д ы (Гур., Маңғ.) …