ұрыс-жанжал

  • 1шәйпі — 1 (Қост., Жанг.) шайпау, ашушаң, ұрысқақ, жанжал шығарғыш. Оның мінезі жаман, тілі ш ә й п і (Қост., Жанг.) 2 (Көкш., Щуч.) шөптің бір түрі, қайнатып тұнбасын пайдаланады. қ. шәлпи …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 2шұрқан — (Шығ.Қаз., Күрш.) жанжал, бүлік, ұрыс керіс. Сен көп ш ұ р қ а н істейсің. Келе сала ш ұ р қ а н шығарды (Шығ.Қаз., Күрш.) …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 3мәлағам — зат. ар. Ұрыс, керіс, жанжал. М ә л а ғ а м жаңа болды алай топай, әуелгі ән орнына жөнелді «ойбай». Қай жаққа қуарын да біле алмай жұрт, Ұшырды ел үрейін құрғақ айғай (И.Байзақов, Таңд. шығ., 1, 191) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі