ыңғыру
101әрбілеу — (ҚХР; Монғ.) азғыру, теріс оқыту, айныту. Қарлығашты жылы сөзбен қанша ә р б і л е с е де, «Жомартты олай ойламаңыз, олай деп айтпаңызшы, ағай!» деген Қарлығаш, Жомартты барынша ақтай түсті (М. Құрман., 210) …
102жамсату — (Гур., Есб.) жайрату, жусату, қыру. Тек атуға мылтық болса, бір кісідей ж а м с а т а д ы (Ғ. Сл., Шалқ., 100) …
103жөткіру — (Сем., Абай; Көкш.: Руз., Зер., Қ ту) жөтелу, тамағын қыру. Ол осы тұсқа келгенде, ж ө т к і р і п жіберді (Сем., Абай). Мен тыстан келгенімде пәтерде жатқан қарт адамның ж ө т к і р г е н і н естідім (Көкш., Руз.). Сөзінің беті түзеліп, бар… …
104зәңгу — 1. (Шымк., Мақт.) басы ауған жаққа кету, қаңғыру. Біздің шал кейде есекке мініп з ә ң г і п кетеді (Шымк., Мақт.). 2. зымырау, зыту. Әлгі кісі сөйтті де, есегіне міне сала з е ң г і п кетті (Шымк., Мақт.) …
105кәр ету — (Ақт., Ойыл) қатулану, ашу шақыру, қаһарлану. Неменеге аяқ астынан к ә р е т е қалдың (Ақт., Ойыл) …
106кісі жұтып қоярдай — (ҚХР) 1. сүп сүйкімді, өте әдемі, келісті. 2. ашу шақыру, қапа болу, ыза кернеу …
107күәй! — (Жамб., Шу) малға тұз тастағанда айтылатын шақыру одағайы. Осы кезде қораның арғы шетінен «к ү ә й» деген дауыс естілді (Жамб., Шу) …
108күкел-күкел! — (Гур., Маңғ.) бүркітті қайтарғанда айтылатын шақыру одағайы. «К үк е л к ү к е л!» деп шақырғанда бүркітім оралмай кеткен емес (Гур., Маңғ.) …
109күлбеттену — (Монғ.) 1. қайғыру, тарығу, шерлену. Базар к ү л б е т т е н і п тамағын қапсыра ұстап сенделіп тұр (Д. Нав., Тау құп., 147). 2. қара бет болу, жүзі төмен болу. Ертеңінде жеңгелер төсек жинай келе, қыздың адал, арам екенін шүберектен біліп, адал… …
110қантулену — (ҚХР) қайғыру. Қ а н т ул е н і п отырсың өлейін деп (Сүйінбай) …