хурлау
1хурлау — 1. Сүгү, ачулану, сүз белән кимсетү. Мыскыл итү, мәсхәрәләү 2. Кемне дә булса начар дип, гаепләп, яманлап сөйләү …
2сүгү — Хурлау сүзләре әйтеп тиргәү, шелтәләү, тәнкыйтьләү …
3хәкарәтләү — Хурлау, кимсетү, мыскыллау …
4яманлау — Хурлау, начар дип сөйләү …
5чучка — 1. Дуңгыз 2. күч. Хурлау, тиргәү сүзе буларак кулланыла. ЧУЧКА БОРЫН – Хурлау, тиргәү сүзе …
6баскынчак — с. 1. Юаш, артык басынкы, хурлау кимсетүгә түзеп торучан; мескен 2. Тыныч, тыйнак арык кеше алчак, базык кеше басымчак. БАСЫМЧАКЛЫК – Үтә тыйнаклык, юашлык …
7басымчак — с. 1. Юаш, артык басынкы, хурлау кимсетүгә түзеп торучан; мескен 2. Тыныч, тыйнак арык кеше алчак, базык кеше басымчак. БАСЫМЧАКЛЫК – Үтә тыйнаклык, юашлык …
8бүдәнә — 1. Бытбылдык 2. күч. Кечкенә, ләкин тулы, юантыграк гәүдәле кешене хурлау сүзе …
9ваксыту — Кимсетү, мыскыллау, хурлау …
10кимсетү — 1. Ким күрү, санга санамау 2. Мыскыллау, хурлау, түбәнсетү …
