уйчан йөз
1уйчан — с. Уйга бирелүчән, күп уйлаучан; моңлы 2. Уйчанлык белдергән, уйчанлык чагылып торган, моңсу (күз, йөз, тавыш тур.) рәв. Уйланып, уйга калгандай, моңсу итеп …
2моңлы — 1. Кайгылы, сагышлы, уйчан. рәв. Күңелгә моң салып сандугач моңлы сайрый 2. Тирән хисле, хис тулы 3. Моң сала торган, ямансулата, моңландыра торган (табигать тур.) 4. Кайгысы, моңы бар кеше, зарлы кеше …
3уйчанлану — (УЙЧАНЛЫК) – 1. Уйга бирелү, уйчан булып китү (күз, йөз караш һ. б тур.) …
4хыялый — (ХЫЯЛЫЙЛЫК) – с. 1. Фантастик, уйдырма, хыялда гына туган; тормышта булмаган, реаль булмаган 2. Серле; романтик 3. Уйчан (күз карашы, йөз тур.) 4. Хыялланырга ярата торган, хыялга бирелүчән 5. Тиле миле, акылга таман …
5элегик — с. 1. Элегия төрендә булган 2. Уйчан, моңсу, сагышлы; кайгылы …
