сауылу

  • 1сауылу — (Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тахта) біту, тарау. Той с а у ы л ғ а н с ы н тағы ішіпті (Түрікм., Көнеүр.). [Түрікше сапмакь тарау, ыдырау (Л. Буд., І, 683). Ертедегі түркі жазба ескерткіштерінде: сауыл ығысу, алыстау, жойылу (ДТС, 492)] …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • 2жауаптандырылу — (Монғ.) міндетіне берілу. Осы науқанға байланысты сүт бөлімшелерінің санын молайтып, сауылуға тиісті 900 сиыр, 6 бөлімшеге топтастырылып, табындар зоотехниктерге ж а у а п т а н д ыр ы л д ы («Ж. өмір», 30.07.1985) …

    Қазақ тілінің аймақтық сөздігі