набро
1Набро — Набро …
2наброїти — дієслово доконаного виду накоїти; нашкодити розм …
3наброєний — дієприкметник …
4набро́сить — брошу, бросишь; прич. страд. прош. наброшенный, шен, а, о; сов., перех. (несов. набрасывать2). Бросить поверх, покрывая, закрывая кого , что л.; накинуть. [Райский] измучен этой работой. Посмотрит на портрет и вдруг с досадой набросит на него… …
5набројување прав — поединечно набројување на сите случаи од соодветниот вид …
6наброїти — о/ю, о/їш, док., розм. Наробити чогось неприємного, шкоди; нашкодити …
7наброїти — накоїти …
8наброїти — брою, броїш, Пт. Дошкулити; наробити чогось неприємного, шкоди …
9набро́ситься — брошусь, бросишься; сов., на кого что (несов. набрасываться1). 1. Бросившись, напасть; накинуться. Когда Лыска с визгом набросилась на Игната, то послышался еще третий удар. Чехов, Нахлебники. 2. разг. С усердием, с жадностью приняться за что л.… …
10набро́ска — и, ж. 1. Действие по знач. глаг. набросать набрасывать 1 и набросить набрасывать 2. 2. спец. Материал, набрасываемый, накладываемый поверх чего л. Каменная наброска …