маънавӣ
11маданият — [مدنيت] а 1. фарҳанг; тамаддун: маданияти моддӣ, маданияти маънавӣ; маданияти оммавӣ нав. як навъ маданияти тиҷоратии ҳозира, ки фаъолияти он ба шавқовар ва хуш гузаронидани фароғати одамон равона шудааст ва ин фаъолият бо чорабиниҳои одатан сода …
12мазият — [مذيت] а. афзалият ва бартарӣ (аз ҷиҳати илм, саховат ва дигар хислатҳои маънавӣ) …
13манфиат — [منفعت] а. [аслаш манфаат] нафъ, фоида, суд: бе ҳеҷ манфиати моддӣ ва маънавӣ, манфиат бахшидан, манфиат бурдан, манфиат дидан, манфиат доштан, манфиат овардан, манфиат расондан, манфиати давлатро мудофиа (ё муҳофизат) кардан, манфиати давлатро… …
14маснавихон — [مثنوي خوان] он ки «Маснавии маънавӣ»–и Мавлоно Ҷалолиддини Румиро бо оҳанги хуш мехонад …
15маснавӣ — [مثنوي] 1. адш. манзумаи нисбатан калонҳаҷме, ки мисраъҳои ҳар як байти он ҳамқофия аст 2. асари манзуми шоир ва мутафаккири машҳури тоҷику форс Мавлоно Ҷалолиддини Балхии Румӣ (а. XIII), ки номи пурааш «Маснавии маънавӣ» ст …
16маънан — [معناً] а 1. аз ҷиҳати маънавӣ 2. аз ҷиҳати маъно, аз рӯи мазмун …
17моддӣ — [مادي] 1. мансуб ба модда I 2. марбут ба чизу чораи зарури зиндагӣ, ашёӣ; аҳволи моддӣ дараҷаи таъминот бо чизу чораи зиндагӣ; пойгоҳи моддӣ таъминот бо чизҳои асосии мавриди зарурати анҷоми коре, сохтани чизе ва ғ. ; ёрии моддӣ кумак бо чизу… …
18муроотунназир — [مراعات النظير] а. адш. аз санъатҳои бадеии маънавӣ, ки дар як ҷо овардани чанд калимаи маънан ба ҳам муносибатдор (риояи таносуби сухан) ро талаб мекунад …
19нуфуз — [نفوذ] а 1. таъсир гузарондан, асар кардан; таъсир: нуфузи маънавӣ 2. ҷорӣ шудани ҳукм ва фармон ( и шахсе, давлате; нуфуз доштан таъсир доштан; нуфузи худро афзудан таъсири худро зиёд кардан; нуфуз пайдо кардан таъсиру эътибор пайдо кардан …
20падар — [پدر] 1. марде, ки аз вай фарзанд ба вуҷуд омадааст, соҳиби фарзанд, калони оила нисбат ба зану фарзанд (он); падару модар волидон, волидайн; бар падаратон раҳмат! ибораест, ки барои тақдири коре ё изҳори миннатдорӣ бар касе гуфта мешавад; оқи… …
