күзгә көя булу

  • 91вакыйф — иск. кит. Берәр нәрсәне аңлап белүче, төшенүче, хәбәрдар. ВАКЫЙФ БУЛУ – иск. кит. 1) Төшенү, аңлау, белү 2) Дучар булу, тару …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 92варислык — Варис булу хокукы, варис булу …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 93гадилек — 1. Гади булу 2. Кешеләр белән ачык, эчкерсез булу. Үз үзеңне тотышта табигыйлек …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 94дөмегү — (тискәре бәя белән әйтелә). Үлү, һәлак булу. Харап булу, начар тормышка юлыгу ятабыз монда дөмегеп. Югалу, юкка чыгу кая дөмектең? …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 95җайлы — с. 1. Файдалану өчен уңай, нәр. б. яраклы, ипле 1. Нин. б. эшне үтәү өчен яхшы, уңайлы шартлар туган, иң кулай (чак, вакыт тур.). хәб. Бик кулай туры килү, теләгәнчә булу тур. иртәгә шимбә булу бик җайлы 3. рәв. Каршылыксыз, җай белән, шома эш… …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 96җанлылык — 1. Җанлы, тере, исән булу. җанлы әйбергә охшау 2. Хәрәкәтчәнлек, актив эшчәнлек; киресе: сүлпәнлек 3. Чын тормыштагыча булу хәле, табигыйлек 4. Шау шу, ыгы зыгы, хәрәкәт …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 97җәптәш — I. с. 1. Эшкә кулы ята, эшен тиз төшенеп ала һәм оста башкара торган 2. Нин. б. эшкә һәвәс булу, шуның белән мавыгу биюгә җәптәш булу. Кулның эшкә күнеккән, оста, соллы булуы тур. 3. Эшләү өчен уңайлы, ипле (әйбер, корал тур.). II. ҖӘПТӘШ – с.… …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 98җиткелекле — Һәрнәрсәсе дә булган, тормыш кирәк яраклары җитәрлек, мул, бай. рәв. Һәрнәрсәсе дә җиткән хәлдә, бай тормыш белән тату, җитеш яшиләр 2. ҖИТКЕЛЕКЛЕ, ҖИТӘРЛЕК – Кирәк әйберләрнең барысы да булу тур. Тулы комплектлы булу тур. төймәләр җитеш түгел 3 …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 99җитлегү — 1. Өлгерү, җитү; пешеп, өлгереп җитү (ашлык, яшелчә җимеш тур.) 2. Үсеп җитү, үзаллы яши, эшли алырлык хәлгә килү. Балигъ булу 3. Карында нормаль үсеп җитү җитлегеп туу. күч. Нин. б. хәлиткеч вакыйганың билгеле шартлар нәтиҗәсендә туып өлгерүе,… …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

  • 100җыелу — 1. (Җыю) 2. Күп җан иясенең бер урынга килүе, туплануы, барысы бергә бер тирәдә булу. Тамып яки төрле яктан агып килеп, бер урынга тулу 3. Аз азлап, билгеле бер сумма тәшкил итү, туплану. Берсе өстенә берсе өстәлеп арту, күбәю. Бар ителү, күпләп… …

    Татар теленең аңлатмалы сүзлеге