каргау
1каргау — Берәрсенә яки бер нәрсәгә карата начар теләк теләү; ачынып рәнҗү …
2бәддога — Каргау, каһәрләү догасы; каргыш …
3җык — БУЛУ – Тәмам туеп, арып бетү, гарык булу (нин. б. эштән, күренештән). ҖЫК КЕРГЕРЕ (ТИГЕРЕ, БУЛГЫРЫ) – Тиргәү, каргау сүзе. ҖЫК КЕБЕК – Әзмәвердәй, зур гәүдәле, таза. ҖЫК ЧЫГУ – Хәлдән таю, тәмам йөдәү сабан сөйри сөйри атларның җыгы чыккан. ҖЫККА …
4каргыш — (КАРГЫШ ЛӘГЪНӘТ) – Бик ачулы, үчле теләк; ләгънәт, каргау сүзе …
5каһәр — 1. Каргышлы җәза 2. Каты ачу 2. Каргышка лаеклы нәрсә. Вак төяк каршылыкларга, кыенлыкларга, шулай ук дошман саналган кешеләргә карата ачусыз гына әйтелә торган каргау сүзе …
6каһәрләү — 1. Каргау, янау, сүгү, тиргәү 2. Бик каты тоту; шәфкатьсез җәзалау …
7ләгънәтләү — Бик каты гаепләү, каргау, каһәр. хәб. функ. Кемне дә булса нәфрәт белән читкә кагу, бик каты гаепләү сезгә мең ләгънәт! 2. Яратмаган, күралмаган кеше яки берәр нәрсә тур. тиргәп әйтелә курка, ләгънәт, курыкса да йолка. Җиңелчә шелтәләп әйтелгән… …
8мур — гади. Үләт, эпидемия чума муры. МУР КЫРГЫРЫ – Каргау, сүгү сүзе. МУР КЫРУ – Эпидемиядән күпләп үлү …
9такмаклау — 1. Такмак әйтү, такмак көйләү 2. күч. Бер үк сүзләрне билгеле бер ритмга салып кабатлау. ТАКМАКЛАП ЕЛАУ – Каргау, рәнҗү сүзләре әйтә әйтә, үз хәлен сөйли сөйли елау …
10уку — 1. Хәрефләр яки башка язу билгеләре белән язылган яисә басылган нәрсәне күз белән күреп аңлау, эчтәлеге белән танышу яки тыңлаучылар өчен кычкырып әйтеп бару 2. Нин. б. билгеләрне белү, аңлау нота уку 3. Нин. б. белем үзләштерү, белемгә ия булу,… …
