жанын жеу
1жанық — ет. жерг. 1. Қызығу, құмарту. – Қойшы, ей, – деді Бектенберген ж а н ы ғ а түсіп. – Бұл сөзді кімге айтып жүр? (Қ. Сәрсекеев, Қызыл жалау, 2, 145). 2. Жанын жеу, жан ұшыру, жанталасу, аласұру. Аюкеге тағы да жаушы шаптырып, «қос қоса көріңіз» деп …
