дабыл қағу

  • 31дабылгер — сын. Дабыл қаққыш, дауылпаз. Д а б ы л г е р, дастангер ақын (Ілияс) өз кезінің озық үлгісіне, дәуірдің тарап, тынысына сай туған (Лен. жас, 24.05.1974, 3) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 32дудыға — зат. көне. муз. Қазақтың көне саз аспаптарының бірі. Д у д ы ғ а асатаяққа ұқсас халық аспабы. Ол күмбірлеген, дүмбірлеген үн шығарады (Жұлдыз, 1974, 9, 185). Бұған дабыл, даңғара, дауылпаз, шыңдауыл, д у д ы ғ а, ұран секілдерді қоссақ,… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 33көпшік — I зат. көне. муз. Көне саз аспабы. Қазіргі кезде қазақтың ертедегі белгісіз ісмерлері жасаған 50 ден астам көне музыка аспаптары табылып отыр. Олар: дабыл, дулыға, шың, ұран, бұғышақ, дауылпаз, сыбызғы, шертер, ысқырық, к ө п ш і к т.б. (Жетісу,… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 34озан — зат. көне. 1. Идея беруші, идеолог. 2. Алдын ала айтып отырушы, ескертуші; дабыл қағушы. Оғыз қағанатының бас о з а н ы – Қорқыт ата (Егем.Қазақст. 08.05.2003, 6). 3. Өлеңді дауыстап оқитын ақын, жыршы. Біз сізді саяхатшы ғана шығар деп жүрсек,… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 35сақпан — I зат. муз. Жалпақ қайыстан жасалып, «сақ» еткен қатты дыбыс шығаруға арналған фольклорлық саз аспабы. Көбіне этнографиялық ортада кездесетін тұяқтас, керней, адырна, шартылдауық, с а қ п а н сияқты аспаптарды фольклорлық музыка аспаптары деп… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 36тастауық — зат. муз. Үрлеп ойнайтын байырғы сөз аспабы. Кештің екінші жартысында Болат Сарыбаев қазақ халқының үскірік, асатаяқ, сазсырнай, т а с т а у ы қ сияқты ұлттың көне аспаптар тарихымен таныстырды (Қаз. әдеб., 25.03.1977, 4). Осы жолдармен жетіген,… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 37тұяқтас — зат. муз. Жылқының қос тұяғынан жасалған көне ұрмалы саз аспабы. Т ұ я қ т а с т ы ң жасалу жолы өте қарапайым. Ол үшін тұяқты тұзды суға біраз қайнату керек (Д.Шоқпарұлы: Ер қанаты, 295). Т ұ я қ т а с т ы адам екі қолына ұстап, музыка ырғағына… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі