главен
61квинтесенција — (лат. quinta essentia петта суштина) 1. фил. првобитно: етерот, што Аристотел го додал како петти кон четирите елементи (огнот, водата, воздухот и земјата), но кој, поради својата финост, важи како прв, најглавен елемент 2. во алхемијата: главна… …
62кебир — (арап. khebir) главен водач на карван …
63концертист — (итал. concertante) муз. главен пејач или свирач на концерт …
64корниш — (фр. corniche) 1. арх. венец, горен дел на гесимс на столбови и др., главен гесимс 2. горен, пократок дел од завеса над прозорец или над врата …
65кристијанија — (по старото име на норвешкиот главен град) спорт, во скијањето: подзабавување и нагло свртување со двете нозе …
66магистрален — (лат. magistralis) 1. главен, што ја сочинува основата на нешто, основен 2. многу значаен, мајсторски, одличен, примерен …
67матадор — (шп. matador) 1. главен борец со борба со бикови во Шпанија, што му го задава смртоносниот удар на ранетиот бик 2. фиг. човек способен во својата работа истакнат, угледен човек …
68меритум — (лат. meritum) 1. заслуга, вредност, одлика, добродетел 2. она што заслужува најголемо внимание, суштина, сржта на нешто 3. прав. главен предмет на спор за кој се суди …
69метропола — (грч. metropolis) 1. во стара Грција: назив за град држава во однос на населбите во странство што ги основал тој град 2. империјалистичка држава во однос на нејзините колонии, т. н. држава матица 3. во поновото време: главен град на некоја земја …
70нерв — (лат. nervus) 1. анат. орган во вид на нишка што прима осети од надворешниот свет и ги поттикнува движењата на телото 2. фиг. сила моќ, храброст, решителност, ладнокрвност, смелост главен двигател 3. смисла за нешто, дарба, талент 4. бот кончест… …
