былғары

  • 81құр — I Құр құйысқан. Құрдан жасалған құйысқан. Құйысқан үлгі мәнеріне орай: қ ұ р қ ұ й ы с қ а н, былғары құйысқан, түймелі құйысқан, үзбелі құйысқан деп атына сай айтылады (Ата салты., 104). Құр ызу. Есілген, ширатылған шыжым жіптерден құр жасау. Қ… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 82қынапты — сын. Қынабы бар, қынапқа салынған. Төрде былғары қ ы н а п т ы, ұзын, қайқы қара қылыш ілулі тұр (М.Мағауин, Аласапыран, 90) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 83машын — зат. көне. Өңделген қой терісінен жасалған қызыл, қара тері былғары (Ана тілі, 07.08.1997, 7) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 84оқшантайлық — сын. Оқшантай жасауға жарарлық, оқшантай боларлық. – Аспаннан былғары жауса, құлға о қ ш а н т а й л ы қ тимейтіннің кері болды қатын (О.Бөкеев, Үркер, 112) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 85пимашы — зат. Пима басушы адам. Сонымен аржақта затонды, тоншы, п и м а ш ы, былғары заводының жұмысшыларын аралаған (М.Әуезов, Таңд. шығ., 4, 359) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 86сырма — I зат. Ат жегіп, қарды ысырып тазалайтын тақтай. Сан түрлі аңыз болған ой мен қырға, Айналған ел ішінде сырлы жырға, Алыста жеңген сөйтіп партизандар Пар аттап жекті жолға салып с ы р м а (І.Есенберлин, Шығ. жин., 10, 120). II … Бұл с ы р м а с ы …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 87сіңірлен — сіңірле етістігінен жасалған ырықсыз етіс. Шамасы келген ауқаттылар с і ң і р л е н г е н ердің сыртын былғары, мүйіз, сүйек және күміс заттарымен әшекейлейтін (Х.Арғынбаев, Қаз. ер тұрмын, 190) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 88термелі — құйысқан. Теріліп, әдемілеп жасалған құйысқан. Құйысқан үлгі мәнеріне орай: құр құйысқан, былғары құйысқан, түймелі құйысқан, т е р м е л і қ ұ й ы с қ а н, үзбелі құйысқан деп атына сай айтылады (Ата салты., 104) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 89тоншы — зат. Тон тігетін адам. Сонымен аржақта затонды, т о н ш ы, пимашы, былғары заводының жұмысшыларын аралаған (М.Әуезов, Таңд. шығ., 4, 359) …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • 90түйме — зат. т а б у. Жылан. –Тарт әрі! –Ата, бұл шақпайтын жылан. Атама, құрғырыңның атын. Т ү й м е де (Ж.Алтайбаев, Таңд. шығ., 239). Түйме жүген. Қайыстан түйіліп жасалған жүген. Әбзелге қатысты деректерде өрме жүген, былғары жүген, қайыс жүген, т ү… …

    Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі