атам заманда
1әми — (Түрікм.: Ашх., Тедж., Мары; Ақт., Ырғ.; Жамб.: Сар., Шу; Қарақ.; Қ орда: Сыр., Арал, Қарм.; Шымк.: Түлк., Сайр.; Маңғ.: Бейн., Ер.; Орал, Жән.) надан, қараңғы. Ертеде оқысақ та, ә м и қалпымызда қалдық (Түрікм., Ашх.). Ой, қойсаңшы, ол бір ә м и …
2жерағаш — (Шымк., Арыс) жабайы соқа, ескі соқа. Атам замандағы әдірә қалған ж е ра ғ а ш п е н егін еккенде тұқымды айдау алдынан сеуіп, соңынан айдайтын еді. Оның себебі ж е р а ғ а ш ең терең жыртқанда 4 5 ақ см тереңдікте жыртатын еді («Қыз. мақташы»… …
3сусек — I зат. Астық сақтайтын, ағаштан жасалған үлкен жәшік. Атам заманда ұмыт болып кеткен ат қорадағы ескі ұраны қайта ашып, с у с е к т е г і астық біткенді сонда апарып құйды (Қ.Ысқақов, Тұйық, 46). – Қазан – отта, қажайтының – с у с е к т е!… …
