аласт
1аласт — з.б.п., алæстытæ …
2аласт — [الست] а. д. рӯзи ибтидои офариниш; рӯзи азал мутобиқи тафсири Қуръон, замони оғозин, ки рӯҳҳо (арвоҳ) офарида шуда буданд, вале ҷасадҳо (аҷсод) ҳанӯз офарида нашуда буданд …
3аласын — ↑ ласын, ↔ алæсын Хуымæтæг, аразгæ, цæугæ мивдисæг. Æххæст хуыз. Æбæлвырд формæ бирæон нымæцы: аласынтæ Æбæлвырд формæ æн ыл: аласæн Æбæлвырд формæ æн ыл бирæон нымæцы: аласæнтæ йедтæ Ифтындзæг: Æргомон здæхæн. Нырыккон афон …
4лояъқил — [لايعقل] а. беақл, бехирад; масти лояъқил масте, ки аз ақл бегона шудааст, масти беҳуш, масти аласт …
5маст — [مست] 1. он ки шароби бисёр нӯшида, аз ҳолати табиӣ баромада, ҳолати бехудӣ пайдо кардааст; муқоб. ҳушёр; девона гурез, ки маст омад (зарб.) 2. маҷ. касе, ки ба сабаби доштани молу давлат ё мансаб бисёр мағрур шудааст ва аз худ рафтааст: масти… …
6сияҳмаст — [سيه مست] масти аласт, масту мадҳуш …
