ϑράττω
1θράττω — (Α) (αττ. τ.) βλ. θράσσω. [ΕΤΥΜΟΛ. Αττ. τ. του θράσσω*] …
2θράσσω — και αττ. τ. θράττω (Α) 1. συγχέω, ανησυχώ, ενοχλώ 2. καταστρέφω, αφανίζω. [ΕΤΥΜΟΛ. < *θρᾱχ jω, με παρακμ. τέτρη χα (πρβλ. τέ θνη κα) και αόρ. θράξαι, εθράχθη κατά το πράσσω πράξαι. Η λ. είναι άγνωστης ετυμολ. και αντ αυτής χρησιμοποιείται στον …
3καταθράττω — (Α) συντρίβω, καταστρέφω. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + θράττω «καταστρέφω»] …
4συνθράττω — και συνθράσσω Μ καταστρέφω κάτι εντελώς. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + θράττω «συγχέω, καταστρέφω»] …