χᾰρῐτεῦν

  • 1χαριτόεις — εσσα, εν, και ιων. τ. ουδ. χαριτεῡν Α χαρίεις. [ΕΤΥΜΟΛ. < χάρις, ιτος + κατάλ. όεις*] …

    Dictionary of Greek