φθόγγος ἔ

  • 31υψηλόφθογγος — ον, Μ αυτός που έχει υψηλή, δηλαδή μεγαλοπρεπή, έκφραση. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑψηλός + φθόγγος (< φθόγγος < φθέγγομαι), πρβλ. πολύ φθογγος] …

    Dictionary of Greek

  • 32χρυσόφθογγος — ον, Μ μτφ. αυτός που έχει χρυσή φωνή, που τα λόγια του είναι χρυσά. [ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο) * + φθόγγος (< φθόγγος), πρβλ. ἡδύ φθογγος] …

    Dictionary of Greek

  • 33Β, β — Το δεύτερο γράμμα και πρώτο σύμφωνο του ελληνικού αλφαβήτου. Το β ήταν το δεύτερο γράμμα του αρχικού σημιτικού αλφάβητου, από το οποίο προήλθαν τόσο τα σημιτικά αλφάβητα (συριακό, φοινικικό, εβραϊκό κλπ.), όσο και το φοινικικής ειδικότερα… …

    Dictionary of Greek

  • 34Ι, ι — Το ένατο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. Προέρχεται από το σημιτικό jôdh (= χέρι με τον πήχυ), του οποίου η γραφική παράσταση ήταν ή . Παρόμοιες ήταν οι πρώτες μορφές του ι στα ελληνικά αλφάβητα: ,, (Κρήτης, Θήρας). Μέχρι τον 7ο αι. π.Χ. η… …

    Dictionary of Greek

  • 35Τ, τ — Το δέκατο ένατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Προέρχεται από το σημιτικό tâw (= σταυρός) που γραφόταν +, x. Στα αρχαία ελληνικά αλφάβητα το ταυ είχε το σχήμα που έχει και σήμερα, δηλαδή Τ. Από φωνητική άποψη, το ταυ της αρχαίας και της νέας… …

    Dictionary of Greek

  • 36άφθογγος — ἄφθογγος, ον (Α) 1. άφωνος, άλαλος 2. άφατος, άρρητος 3. «ἄφθογγος ἄγγελος» ο πυρσός, η δάδα 4. «ἄφθογγα γράμματα» τα άηχα, τα άφωνα γράμματα. [ΕΤΥΜΟΛ. < α στερ. + φθογγος < φθόγγος, φθογγή (πρβλ. βαρύφθογγος, εύφθογγος, καλλίφθογγος] …

    Dictionary of Greek

  • 37ίσος — η, ο (ΑΜ ἴσος, η, ον, Α επικ. τύπος ἶσος και ἔϊσος, η, ον) 1. αυτός που είναι ίδιος με κάποιον άλλον κατά την ποσότητα, τις διαστάσεις, τη δύναμη ή την αξία 2. αυτός που εκτείνεται σε ευθεία γραμμή, ευθύς, ίσιος 3. ομαλός, επίπεδος 4. αυτός που… …

    Dictionary of Greek

  • 38αντίστιξη — Μέρος της μουσικής θεωρίας, που καθορίζει τους κανόνες συνδυασμών δύο ή περισσότερων μελωδιών και μελετά τις δυνατότητες υπέρθεσης διαφόρων μελωδικών γραμμών στην οριζόντιά τους ανάπτυξη και σε σχέση με τη θέση του ενός φθόγγου προς τον άλλο. Η… …

    Dictionary of Greek

  • 39λαθίφθογγος — λαθίφθογγος, ον (Α) (ως επίθ. τού θανάτου) αυτός που κάνει κάποιον άλαλο, που τού αποστερεί τη φωνή («θανάτοιο λαθιφθόγγοιο», Ησίοδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < λαθι (βλ. λαθικηδής) + φθόγγος (πρβλ. οξύ φθογγος)] …

    Dictionary of Greek

  • 40λιγυροφθογγώ — λιγυροφθογγῶ, έω (Μ) μιλώ με καθαρή και γλυκιά φωνή. [ΕΤΥΜΟΛ. < *λιγυρό φθογγος < λιγυρός + φθόγγος] …

    Dictionary of Greek