φθόγγος ἔ
11φθόγγου — φθόγγος any clear masc gen sg …
12φθόγγους — φθόγγος any clear masc acc pl …
13φθόγγων — φθόγγος any clear masc gen pl …
14φθόγγῳ — φθόγγος any clear masc dat sg …
15αφομοίωση — Ο όρος α. σημαίνει γενικά το αποτέλεσμα του αφομοιώ και του αφομοιούμαι, δηλαδή το να γίνεται κάτι όμοιο με κάποιο άλλο. (Γλωσσολ.) Γλωσσικό φαινόμενο κατά το οποίο κάποιος φθόγγος μιας λέξης εξομοιώνεται με τον γειτονικό του. Η αιτία του… …
16Ρ, ρ — (αρχαία ελληνικά ρω). Το δέκατο έβδομο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. Προέρχεται από το σημιτικό resh (= κεφάλι ανθρώπου) που γραφόταν  ή  . Με το ίδιο περίπου σχήμα (, ), παριστάνεται το ρο στις αρχαιότερες επιγραφές της Θήρας, της Κρήτης,… …
17ηδύφθογγος — ἡδύφθογγος, ον (Α) αυτός που εκφέρει γλυκούς φθόγγους, γλυκύφθογγος, γλυκύφωνος. επίρρ... ἡδυφθόγγως (Μ) με ηδύφθογγο τρόπο, γλυκύφωνα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ * + φθόγγος (< φθόγγος < φθέγγομαι) πρβλ. μελί φθογγος, οξύ φθογγος] …
18θεόφθογγος — θεόφθογγος, ον (AM) αυτός που μιλάει θεϊκά, ο εμπνευσμένος («θεόφθογγοι λόγοι»). [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + φθογγος (< φθόγγος < φθέγγομαι), πρβλ. γλυκύ φθογγος, μελί φθογγος] …
19θρηνόφθογγος — θρηνόφθογγος, ον (Μ) αυτός που θρηνεί. [ΕΤΥΜΟΛ. < θρήνος + φθογγος (< φθόγγος), πρβλ. εύ φθογγος, πολύ φθογγος] …
20καλλίφθογγος — η, ο (Α καλλίφθογγος, ον) αυτός που βγάζει ωραίους φθόγγους, αυτός που ηχεί ωραία («τὰς καλλιφθόγγους ᾠδάς», Ευρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < καλλ(ι) *+ φθογγος (< φθόγγος), πρβλ. γλυκύ φθογγος, οξύ φθογγος] …