τεῖος
1τείος — Α επίρρ. ιων. τ. βλ. τέως …
2τεῖος — τέως so long epic (indeclform adverb) …
3οτείος — ὀτεῑος, εία, ον (Α) (κρητ. τ. τού ὁποῑος) όστις, όποιος. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. *yo τής αναφ. αντων. ὅς, ἥ, ὅ (βλ. λ. ος) + επιρρ. τεῖος (βλ. λ. τέως)] …
4τέως — Oνομασία αρχαίων πόλεων. 1. Πόλη και λιμάνι της Ιωνίας στη Λυδία, σύμμαχος των Αθηναίων τον 5o αι. Αποσχίστηκε από την αθηναϊκή συμμαχία εξαιτίας της Σικελικής Εκστρατείας. Είχε ναό του Διονύσου, ιωνικού ρυθμού, που χτίστηκε από τον Ερμογένη το… …
5φατειός — ά, όν, Α (επικ. τ.) (συν. σε φρ. με άρνηση) οὐ φατειός (για φοβερά πράγματα) αυτός που δεν μπορεί να λεχθεί, να κατονομαστεί. [ΕΤΥΜΟΛ. < Ο τ. φα τειός, σχηματισμένος από το θ. φᾰ τής συνεσταλμένης βαθμίδας τού ρ. φημί*, αποτελεί το αρχαιότερο… …