τετρα-

  • 111αμφιέλισσα — ἀμφιέλισσα (ενν. ναῡς) (Α) (επίθετο τής επικής διαλέκτου) 1. (πλοίο) κυρτό και από τις δύο πλευρές 2. ευκίνητο, γοργοτάξιδο (καράβι). [ΕΤΥΜΟΛ. < *ἀμφι ελίκ ya < *ἀμφι έλιξ (πρβλ. τετρα έλιξ)] …

    Dictionary of Greek

  • 112εκατό — οι, τα (AM ἑκατόν, οι, αι, τα Α και αρκαδικός τύπος ἑκατόν) 1. απόλυτο αριθμητικό που δηλώνει την ποσότητα τών δέκα δεκάδων 2. στρογγυλός αριθμός που εκφράζει αόριστο πλήθος ή μεγάλο αριθμό νεοελλ. 1. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα εκατό το εκατοστό… …

    Dictionary of Greek

  • 113εξάγραμμα — το σχήμα που αποτελείται από δύο ισόπλευρα τρίγωνα που διασταυρώνονται συμμετρικά, εξάλφα, εξάκτινο αστέρι. [ΕΤΥΜΟΛ. < εξα , όπως εμφανίζεται το εξ ως α συνθετικό αναλογικά προς τα επτα , τετρα + γράμμα] …

    Dictionary of Greek

  • 114επιμήνιος — α, ο (AM ἐπιμήνιος, ον) 1. αυτός που γίνεται ή συμβαίνει περιοδικά, κάθε μήνα 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τά ἐπιμήνια η εμμηνορρυσία αρχ. 1. αυτός που κατέχει ένα αξίωμα για έναν μήνα 2. (για ζωοτροφές) αυτός που φθάνει για έναν μήνα 3. (το αρσ.… …

    Dictionary of Greek

  • 115εύπεζος — εὔπεζος, ον (Α) αυτός που έχει ωραία πόδια. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + πεζος (< πέζα «πόδι»), πρβλ. εξά πεζος, τετρά πεζος] …

    Dictionary of Greek

  • 116εύπλευρος — η, ο (Α εὔπλευρος, ον) αυτός που έχει ισχυρές πλευρές 2. αυτός που έχει ισχυρό στήθος και πνευμόνια. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + πλευρος (< πλευρά), πρβλ. ισό πλευρος, τετρά πλευρος)] …

    Dictionary of Greek

  • 117θέλυμνον — θέλυμνον, τὸ (Α) στον πληθ. τά θέλυμνα τα θεμέλια, οι βάσεις τών πραγμάτων, τα στοιχεία τού κόσμου («θέλυμνά τε καὶ στερεωπά», Εμπ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. απαντά στον Όμηρο μόνο ως β συνθετικό, ενώ ο τ. θέλυμνα στον Εμπεδοκλή προτάθηκε ως διόρθωση αντί… …

    Dictionary of Greek

  • 118θεόπλευρος — θεόπλευρος, ον (AM) 1. αυτός που βρίσκεται στο πλευρό τού θεού 2. (για τη λόγχη) αυτός που διαπερνά το πλευρό τού θεού. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + πλευρος (< πλευρά), πρβλ. ισό πλευρος, τετρά πλευρος] …

    Dictionary of Greek

  • 119ιμαντοσκελής — ἱμαντοσκελής, ές (Μ) ιμαντόπους*. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἱμάς, άντος + σκελής (< σκέλος), πρβλ. ισο σκελής, τετρα σκελής] …

    Dictionary of Greek

  • 120ισοπάλαιστος — ἰσοπάλαιστος, ον (Α) αυτός που έχει μήκος ή πλάτος μιας παλάμης, μιας παλαιστής*. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο) * + παλαιστος (< παλαιστή /παλαστή «παλάμη»), πρβλ. εξα πάλαιστος, τετρα πάλαιστος] …

    Dictionary of Greek