συκοφαντικός
1συκοφαντικός — ή, ό / συκοφαντικός, ή, όν, ΝΜΑ [συκοφάντης] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον συκοφάντη ή στη συκοφαντία ή αυτός που αποβλέπει στη συκοφαντία (α. «συκοφαντική ενέργεια» β. «δίκην... συκοφαντικωτέραν», Δημοσθ.) νεοελλ. φρ. «συκοφαντική… …
2συκοφαντικός — σῡκοφαντικός , συκοφαντικός typical of a masc nom sg …
3συκοφαντικός — ή, ό επίρρ. ά αυτός που αναφέρεται στη συκοφαντία ή το συκοφάντη: Πρόκειται για συκοφαντικές διαδόσεις …
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
4συκοφαντικά — σῡκοφαντικά , συκοφαντικός typical of a neut nom/voc/acc pl σῡκοφαντικά̱ , συκοφαντικός typical of a fem nom/voc/acc dual σῡκοφαντικά̱ , συκοφαντικός typical of a fem nom/voc sg (doric aeolic) …
5φασιανικός — ή, όν, Α 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον φασιανό 2. (στους κωμ.) συκοφαντικός. [ΕΤΥΜΟΛ. < φασιανός. Η σημ. «συκοφαντικός» με λογοπαίγνιο προς τη λ. φάσις «καταγγελία» (< φαίνω)] …
6συκοφαντικῶν — σῡκοφαντικῶν , συκοφαντικός typical of a fem gen pl σῡκοφαντικῶν , συκοφαντικός typical of a masc/neut gen pl …
7συκοφαντικόν — σῡκοφαντικόν , συκοφαντικός typical of a masc acc sg σῡκοφαντικόν , συκοφαντικός typical of a neut nom/voc/acc sg …
8διάβολος — I Κακό και βλαβερό πνεύμα, που εμφανίζεται σε όλες τις θρησκείες και είχε πλούσιες περιγραφές στην κλασική λογοτεχνία, στα κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και στα έργα παλαιών χριστιανών συγγραφέων. Η λέξη δ. σημαίνει συκοφάντης και… …
9διαβλητικός — ή, ό (AM διαβλητικός, ή, όν) 1. αυτός που διαβάλλει, ο συκοφαντικός 2. αυτός μέσω τού οποίου γίνεται η διαβολή …
10συκοφαντώδης — ῶδες, Α [συκοφάντης] συκοφαντικός …
