προφτάνω
1προφτάνω — Ν βλ. προφθάνω …
2προφτάνω — βλ. προφταίνω …
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
3κιχάνω — και κιγχάνω (Α) 1. συναντώ, βρίσκω, πετυχαίνω («μή σε γέρον κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω», Ομ. Ιλ.) 2. προλαβαίνω κάποιον ή κάτι, προφτάνω κάποιον ή κάτι (α. «ἠέ σε δουρὶ κιχήσομαι», Ομ. Ιλ. β. «ὅ καὶ πτερόεντ αἰετὸν κίχε», Πίνδ.) 3. τυγχάνω*… …
4προφθάνω — ΝΜΑ, και προφταίνω κ. προφτάνω Ν 1. προλαβαίνω να κάνω κάτι πριν από κάποιον άλλο ή προτού συμβεί κάτι (α. «πρόφτασα και βγήκα από το σπίτι» β. «προέφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῡς λέγων» ΚΔ, γ. «προφθάσασα καρδία γλῶσσαν» Αισχύλ.) 2. την κατάλληλη στιγμή… …
5προφταίνω — και προφτάνω πρόφτασα, προφτάστηκα 1. φτάνω στην ώρα, κάνω κάτι έγκαιρα, προλαβαίνω: Εκεί που ο νους δεν πρόφταινε και λύγιζαν τα γόνατα (Γ. Σεφέρης). 2. έχω καιρό να κάνω κάτι, μου φτάνει ο χρόνος: Ώσπου να ρθεις θα προφτάσω να τελειώσω κι εγώ.… …
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
