πολύρρους
1πολύρρους — ους, και οος, οον, ΜΑ μσν. μτφ. (για λόγο) αυτός που κυλάει, που ρέει («τὸ πολύρρουν τῆς φράσεως», Ευστ.) αρχ. αυτός που ρέει με αφθονία, που έχει πλούσια ροή. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + ρροος / ρροῦς (< ῥέω), πρβλ. βαθύ ρρους] …
2ναέτωρ — και νάτωρ, ὁ (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ρέων, πολύρρους». [ΕΤΥΜΟΛ. < νάω «ρέω» + επίθημα τωρ (πρβλ. μελέ τωρ < μέλω). Ο τ. νᾱ τωρ < *ναFέτωρ με σίγηση τού F και συναίρεση] …
