πνευματικός
91μελάς — I Επώνυμο μεγάλης ηπειρωτικής οικογένειας με καταγωγή από τα Ιωάννινα. Μετά τον φόνο του αρματολού Γιάννου Μ. και τη δήμευση της μεγάλης αγροτικής περιουσίας της οικογένειας από τους Τούρκους κατά τα μέσα του 17ου αι., πολλά μέλη της αναγκάστηκαν …
92μετρική — Τα αρχαία ποιητικά κείμενα των διάφορων ινδοευρωπαϊκών φυλών παρουσιάζουν ένα ή περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά, γεγονός που αποδεικνύει την κοινή καταγωγή τους. Αυτό το δεδομένο οδήγησε, ήδη από τη δεύτερη πεντηκονταετία του 19ου αι., στη… …
93νικόλαος — I Όνομα ιστορικών προσώπων της αρχαιότητας. 1. Σοφιστής. Ήταν μαθητής του Πλούταρχου και του Πρόκλου. Έγραψε τα έργα Λόγοι επιδεικτικοί, Τέχνη ρητορική και Προγυμνάσματα. Αποσπάσματα έργων του που διασώθηκαν δημοσιεύτηκαν από τους ελληνιστές Φινκ …
94νοερός — ή, ό (ΑΜ νοερός, ά, όν, Α και νοηρός, ά, όν) 1. αυτός που συλλαμβάνεται με τον νου, αυτός που γίνεται αντιληπτός μόνο με τον νου («ἀόρατε, ἀκατάληπτε Δημιουργὲ τῶν νοερῶν οὐσιῶν», Μηναί.) 2. αυτός που γίνεται, που συντελείται στο πεδίο τού νου… …
95νοοειδής — νοοειδής, ές (Α) διανοητικός, πνευματικός («ἡ νοῡ ὕλη νοοειδὴς οὖσα καὶ ἁπλῆ», Πλωτίν.). [ΕΤΥΜΟΛ. < νόος / νοῦς + ειδής*] …
96ξέφτισμα — και ξέφτυσμα, το [ξεφτίζω / ξεφτύζω] 1. το αποτέλεσμα τού ξεφτίζω, η φθορά, η τριβή τής άκρης τού υφάσματος και η δημιουργία ξεφτιών 2. μτφ. πνευματικός, ηθικός ή οικονομικός ξεπεσμός, φθορά, παρακμή, χρεωκοπία …
97ξαγοράρης — ο (Μ ξαγοράρης) εξαγορευτής, εξομολογητής, πνευματικός. [ΕΤΥΜΟΛ. < *ἐξαγοράριος < ἐξαγορεύω + κατάλ. άριος ή, κατ άλλους, από το ἐξαγοράρης < ἐξαγορά + κατάλ. άρης] …
98παραμύθι — Λαϊκή διήγηση στην οποία προέχει το θαυμαστό και το φανταστικό και που έχει για πρωταγωνιστές όντα υπεράνθρωπα, νεράιδες, στρίγκλες, μάγους, δράκους, γίγαντες και, οπωσδήποτε, πρόσωπα ικανά, μέσω μαγικών αντικειμένων ή προσωπικής δύναμης, για… …
99πνεματικός — ή, ό, Ν βλ. πνευματικός …
100πνευματικότητα — η, Ν 1. η ιδιότητα τού πνευματικού, το να ανήκει κάτι στο πνεύμα ή το να είναι πνεύμα («η πνευματικότητα τής ψυχής») 2. το να είναι κανείς πνευματώδης, να είναι οξύνους και βαθύνους. [ΕΤΥΜΟΛ. < πνευματικός. Η λ., στον λόγιο τ. πνευματικότης,… …
