μύϑους

  • 71εθνόμυθος — ἐθνόμυθος, ον (AM) αυτός που είναι σύμφωνος με τους μύθους τών εθνικών, τών ειδωλολατρών …

    Dictionary of Greek

  • 72επικός — ή, ό (AM ἐπικός, ή, όν) [έπος] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο έπος («επικός ποιητής») νεοελλ. αυτός που αξίζει να υμνηθεί με ηρωικό έπος, ηρωικός αρχ. φρ. «ἐπικὸς κύκλος» συλλογή ποιημάτων που γράφηκαν μετά τον Όμηρο και έχουν ως υποθέσεις… …

    Dictionary of Greek

  • 73επιστήμη — Ένα σύνολο γνώσεων με αντικειμενικό κύρος. Ως γνώση ορίζεται η δυνατότητα διάκρισης των αντικειμένων στα οποία αποδίδονται τα ίδια χαρακτηριστικά μέσα σε ένα ορισμένο σύνολο. Αυτό το σύνολο μπορεί να είναι σχετικό με ειδικές καταστάσεις σε μία… …

    Dictionary of Greek

  • 74εσχατολογία — Το σύνολο των πεποιθήσεων και των δοξασιών για το τέλος του κόσμου και της ανθρωπότητας (ε. = λόγος περί των εσχάτων). Δεν περιέχουν όλες οι θρησκείες εσχατολογικές αντιλήψεις, δηλαδή δεν προσανατολίζονται όλες προς έναν τελικό σκοπό· αντίθετα,… …

    Dictionary of Greek

  • 75ευρησίλογος — εὑρησίλογος και εὑρεσίλογος, ον (ΑΜ) ικανός να εφευρίσκει, να πλάθει μύθους αρχ. ικανός, επιτήδειος στο να βρίσκει έξυπνα επιχειρήματα για κάτι. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευρησι (< ευρίσκω, πρβλ. ευρησι επής) + λόγος (< λέγω). Σύνθ. τού τύπου… …

    Dictionary of Greek

  • 76ευριπίδης — (Αθήνα 480; – Πέλλα 406 π.Χ.). Τραγικός ποιητής. Πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του (ότι ήταν γιος μανάβισσας, ότι είχε δύο άπιστες γυναίκες και ότι πέθανε κατασπαραγμένος από σκυλιά) φαίνεται να είναι είτε διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας είτε …

    Dictionary of Greek

  • 77εύβουλος — Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Αθηναίος πολιτικός (405; – 330; π.Χ.). Ήταν συντηρητικών αρχών και έγινε γνωστός κυρίως για την πολυετή διαχείριση των οικονομικών των Αθηνών, τα οποία διηύθυνε από το 355 με εξαιρετική ικανότητα. Απέκτησε μεγάλη… …

    Dictionary of Greek

  • 78ιθύνω — (ΑΜ ἰθύνω) [ιθύς] 1. κάνω κάτι ευθύ, ευθυγραμμίζω, ισιώνω 2. κυβερνώ, διοικώ 3. (η μτχ. ενεστ. στον πληθ. ως ουσ.) οι ιθύνοντες αυτοί που κυβερνούν, οι επικεφαλής νεοελλ. διευθύνω, δίνω κατευθύνσεις που καθορίζουν και τη ζωή τών άλλων (α. «ο… …

    Dictionary of Greek

  • 79κατακλυσμός — Η πλημμύρα που πιστεύεται ότι κατέκλυσε την επιφάνεια της Γης κατά τους προϊστορικούς χρόνους, την οποία αφηγείται η Παλαιά Διαθήκη και άλλες 68 εξωβιβλικές πηγές, από τις οποίες 5 προέρχονται από τους λαούς της Αμερικής, 36 από την Ευρώπη, 13… …

    Dictionary of Greek

  • 80καταστερισμός — ο (Α καταστερισμός) [καταστερίζω] η κατάταξη, η τοποθέτηση μεταξύ τών αστέρων, καταστέριση* αρχ. (στον πληθ. ως κύριο όν.) Καταστερισμοί α) τίτλος συγγράμματος τού Ιππάρχου περί αστερισμών β) τίτλος συγγράμματος που αποδίδεται στον Ερατοσθένη και …

    Dictionary of Greek

Страницы