μύλακρος
1μύλακρος — μύλακρος, ὁ (Α) 1. μυλίτης λίθος, μυλόπετρα 2. (κατά τον Ησύχ.) «μύλακροι γομφίοι ὀδόντες». [ΕΤΥΜΟΛ. < μύλαξ, ακος + επίθημα ρος (πρβλ. μικ ρός)] …
2μυλακρίς — και μυλαβρίς, ίδος, ἡ (Α) 1. είδος σκαθαριού που ζει σε μύλους και κλιβάνους 2. φρ. «μυλακρὶς λᾱας» μυλόπετρα, μυλίτης λίθος. [ΕΤΥΜΟΛ. < μύλακρος «μυλόπετρα» + επίθημα ίς, ίδος (πρβλ. αμπελ ίς, μηλ ίς). Η λ. επίσης έχει συνδεθεί με τη λ. ακρίς …
3μύλακρον — μύλακρον, τὸ (Α) το ξύλο με το οποίο περιστρέφονται οι μυλόπετρες. [ΕΤΥΜΟΛ. < μύλακρος, με αλλαγή γένους] …
4φαλακρός — ή, ό / φαλακρός, ά, όν, ΝΜΑ, και φαρακλός Ν αυτός που έχει φαλάκρα (α. «τόσο νέος και είναι φαλακρός» β. «φαλακρὸς τὴν κεφαλήν, τὴν δ ὄψιν ἐρρυτιδωμένος», Λουκιαν.) νεοελλ. 1. (για βράχο ή όρος) άδενδρος, γυμνός («φαλακρή πλαγιά») 2. το αρσ. ως… …
5μυλάκρωι — μυλάκρῳ , μύλακρος millstone masc dat sg …