μηδοστισοῦν

  • 1μηδοστισούν — μηδοστισοῡν, ουδ. μηδοτιοῡν και μηδ ὅστις οὖν, μηδ ὅ,τι οὖν (Α) ούτε καν ένας, κανένας («μήτε πλῆθος μηδὲν μηδέποτε ἐᾱν δρᾱν μηδ ὁτιοῡν», Πλάτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μηδέ + ὁστισοῦν] …

    Dictionary of Greek