με τη διαταγή

  • 111εκδίδω — (AM ἐκδίδωμι, Μ και ἐκδίδω) 1. συλλαμβάνω εγκληματία και τόν παραδίδω στις αρχές τού κράτους του για να δικαστεί εκεί 2. επιστρέφω κάτι που άρπαξα 3. (για συγγραφικά έργα, αντίγραφα, έντυπα, εικόνες κ.λπ.) θέτω σε κυκλοφορία, δημοσιεύω σε πολλά… …

    Dictionary of Greek

  • 112εκθεσπίζω — ἐκθεσπίζω (Μ) δίνω προφορική διαταγή …

    Dictionary of Greek

  • 113εκτελεστικός — ή, ό 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην εκτέλεση 2. φρ. α) «εκτελεστικό απόσπασμα» μικρή στρατιωτική δύναμη στην οποία ανατίθεται η θανατική εκτέλεση καταδίκου β) «εκτελεστική εξουσία» η μία από τις τρεις εξουσίες τού δημοκρατικού πολιτεύματος …

    Dictionary of Greek

  • 114ελλοπία — I Τοπωνύμιο του ελλαδικού χώρου κατά την αρχαιότητα. 1. Περιοχή γύρω από τη Δωδώνη και την κοιλάδα των Ιωαννίνων. Σύμφωνα με περιγραφή του Ησίοδου, ήταν εύφορη, πλούσια σε κτηνοτροφία και κατοικημένη από λαό που είχε αναπτύξει τη γεωργία. Η… …

    Dictionary of Greek

  • 115ενέχυρο — Παρεπόμενο εμπράγματο δικαίωμα, το οποίο αποβλέπει στην εξασφάλιση μιας απαίτησης (που μπορεί να είναι και μελλοντική ή υπό αίρεση) καθώς και των τόκων, της ποινικής ρήτρας, των δαπανών κλπ., που προκύπτουν από την απαίτηση αυτή. Ε. μπορεί να… …

    Dictionary of Greek

  • 116εντολή — Σύμβαση, που ρυθμίζει κυρίως ο Αστικός Κώδικας αλλά αναπτύσσεται ιδιότυπα στο εμπορικό δίκαιο (εμπορικός αντιπρόσωπος). Ο χαρακτήρας της είναι προσωπικός και εμπιστευτικός. Ο εντολοδόχος υποχρεώνεται να διεξάγει την υπόθεση που του αναθέτει ο… …

    Dictionary of Greek

  • 117επίσκηψις — ἐπίσκηψις, ἡ (Α) [επισκήπτω] 1. εντολή, διαταγή 2. (ως αττ. δικαν. όρος) καταγγελία («πρῶτος ἐποίησε τὴν ἐπίσκηψιν», Αριστοτ.) …

    Dictionary of Greek

  • 118επαγγελία — η (Α ἐπαγγελία) [επαγγέλλομαι] 1. υπόσχεση, διαβεβαίωση 2. φρ. «γη τής επαγγελίας» η Χαναάν, η χώρα που υποσχέθηκε ο θεός στους Εβραίους («πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν», ΚΔ) νεοελλ. φρ. α) «δημόσια επαγγελία» δημόσια… …

    Dictionary of Greek

  • 119επανίστημι — (AM έπανίστημι Μ και ἐπανιστώ) [ίστημι] παθ. επανίσταμαι γίνομαι αντίπαλος, εξεγείρομαι εναντίον κάποιου, επαναστατώ («καὶ πρῶτον μὲν τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν», Θουκ.) μσν. καθιστώ αρχ. 1. ανεγείρω εκ νέου 2. ξεσηκώνω, κινώ σε στάση εναντίον κάποιου… …

    Dictionary of Greek

  • 120επαναγνωστικός — ἐπαναγνωστικός, ή, όν (Μ) ο εκ νέου εντελλόμενος, αυτός που δίνει νέα εντολή, νέα διαταγή …

    Dictionary of Greek

Страницы