λυπηρός
1λυπηρός — ή, ό, θηλ. και ά (AM λυπηρός, ά, όν) (για πρόσ. ή πράγμ.) αυτός που προξενεί λύπη, θλιβερός, οδυνηρός, δυσάρεστος (α. «μόλις άκουσε τα λυπηρά συμβάντα έτρεξε να τήν παρηγορήσει» β. «ἐρεῑς μὲν οὐχὶ νῡν γέ μ ὡς ἄρξασά τι λυπηρὸν εἶτα σοῡ τάδ… …
2λυπηρός — λῡπηρός , λυπηρός painful masc nom sg …
3λυπηρός — ή, ό αυτός που προκαλεί λύπη, ο θλιβερός: Έμαθα ένα λυπηρό νέο …
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
4λυπήρ' — λῡπηρά , λυπηρός painful neut nom/voc/acc pl λῡπηρά̱ , λυπηρός painful fem nom/voc/acc dual λῡπηρά̱ , λυπηρός painful fem nom/voc sg (attic doric aeolic) λῡπηρέ , λυπηρός painful masc voc sg λῡπηραί , λυπηρός painful fem nom/voc pl …
5λυπηρά — λῡπηρά , λυπηρός painful neut nom/voc/acc pl λῡπηρά̱ , λυπηρός painful fem nom/voc/acc dual λῡπηρά̱ , λυπηρός painful fem nom/voc sg (attic doric aeolic) …
6λυπηρότερον — λῡπηρότερον , λυπηρός painful adverbial comp λῡπηρότερον , λυπηρός painful masc acc comp sg λῡπηρότερον , λυπηρός painful neut nom/voc/acc comp sg …
7κατάλυπρος — κατάλυπρος, ον (Α) πολύ λυπηρός. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + λυπρός «λυπηρός» (< λύπη)] …
8λυπηροτάτων — λῡπηροτάτων , λυπηρός painful fem gen superl pl λῡπηροτάτων , λυπηρός painful masc/neut gen superl pl …
9λυπηροτέρα — λῡπηροτέρᾱ , λυπηρός painful fem nom/voc/acc comp dual λῡπηροτέρᾱ , λυπηρός painful fem nom/voc comp sg (attic doric aeolic) …
10λυπηρῶν — λῡπηρῶν , λυπηρός painful fem gen pl λῡπηρῶν , λυπηρός painful masc/neut gen pl …