κοσμητήρ

1κοσμητήρ — κοσμητήρ, ῆρος, ὁ, θηλ. κοσμήτειρα (Α) [κοσμώ] 1. αυτός που διευθύνει, αρχηγός 2. (στον Ίτανο) τίτλος επώνυμου άρχοντα 3. φρ. «κοσμήτειρα τῆς Ἀρτέμιδος» τίτλος γυναίκας αξιωματούχου στην Έφεσο …

Dictionary of Greek
2κοσμητῆρα — κοσμητήρ masc acc sg …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
3κοσμητῆρας — κοσμητήρ masc acc pl …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
4-τήρας — τήρ, ΝΜΑ παραγωγική κατάλ. ονομάτων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, η οποία, όπως και η κατάλ. τωρ, χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον δράστη ενέργειας. Οι δύο αυτές καταλήξεις ανάγονται στην ΙΕ κατάληξη * ter (πρβλ. και αρχ. ινδ. pi tā, λατ. pa …

Dictionary of Greek
5κοσμήτειρα — κοσμήτειρα, ἡ (Α) βλ. κοσμητήρ …

Dictionary of Greek

Словари и энциклопедии на Академике