κνώδαλον
1κνώδαλον — wild creature neut nom/voc/acc sg …
2κνωδάλοιν — κνώδαλον wild creature neut gen/dat dual …
3κνωδάλοις — κνώδαλον wild creature neut dat pl …
4κνωδάλου — κνώδαλον wild creature neut gen sg …
5κνωδάλων — κνώδαλον wild creature neut gen pl …
6κνωδάλῳ — κνώδαλον wild creature neut dat sg …
7κνώδαλα — κνώδαλον wild creature neut nom/voc/acc pl …
8κνώδων — κνώδων, οντος, ὁ (Α) 1. (κυρίως στον πληθ.) οί κνώδοντες καθεμιά από τις δύο οδοντοειδείς προεξοχές τής αιχμής τού δόρατος («τὰ δὲ προβόλια, πρῶτον μὲν λόγχας ἔχοντα, κατά δὲ μέσον τὸν καυλὸν κνώδοντας», Ξεν.) 2. το ξίφος («πῶς σ ἀποσπάσω πικροῦ… …
9кус — род. п. а, кусок, укр., блр. кус, кусок, др. русск. кусъ, цслав. кѫсъ, болг. къс, сербохорв. ку̑с, кусак, словен. kȏs, чеш., слвц. kus, польск. kęs, kąsek, в. луж., н. луж. kus, полаб. kǫs. Родственно (праслав. *kǫ(d)sъ) лит. kandu, kandau,… …
10κίναδος — κίναδος, εος, τὸ (Α) 1. η αλεπού («οἱ Σικελιῶται γὰρ τὴν ἀλώπεκα κίναδον προσαγορεύουσι», Σχόλ. Θεόκρ. 2. μτφ. πανούργος, δόλιος άνθρωπος («οὕς σὺ ζώντας μέν, ὦ κίναδος, κολακεύων παρηκολούθεις», Δημοσθ.) 3. θηρίο, τέρας. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ …
- 1
- 2