κατα-καίνω
1καίνω — (Α) φονεύω, σφάζω. [ΕΤΥΜΟΛ. Κατά μια άποψη, το ρ. καίνω σχηματίστηκε υποχωρητικά και κατ απόσπασιν από το απρμφ. αορ. κατα κανεῑν, το οποίο προέκυψε ανομοιωματικά από το απρμφ. αορ. κατα κτανεῑν του ρ. κατακτείνω. Δεδομένης όμως τής παλαιότητας… …
2κατακαίνει — κατά καίνω kill pres ind mp 2nd sg κατά καίνω kill pres ind act 3rd sg κατά καινέω pres imperat act 2nd sg (attic epic) κατά καινέω imperf ind act 3rd sg (attic epic) …
3κατακαίνω — κατά καίνω kill pres subj act 1st sg κατά καίνω kill pres ind act 1st sg κατά καινόω make new pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) κατά καινόω make new imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) …
4κακκανῆν — κατά καίνω kill aor inf act (epic doric) κατά καίνω kill fut inf act (epic doric) …
5κατακαινόντων — κατά καίνω kill pres part act masc/neut gen pl κατά καίνω kill pres imperat act 3rd pl …
6κατακανεῖν — κατά καίνω kill aor inf act (attic epic doric) κατά καίνω kill fut inf act (attic epic doric) …
7κατακανόντων — κατά καίνω kill aor part act masc/neut gen pl κατά καίνω kill aor imperat act 3rd pl …
8κατακαίνοντα — κατά καίνω kill pres part act neut nom/voc/acc pl κατά καίνω kill pres part act masc acc sg …
9κατακαίνουσι — κατά καίνω kill pres part act masc/neut dat pl (attic epic doric ionic) κατά καίνω kill pres ind act 3rd pl (attic epic doric ionic) …
10κατακαίνουσιν — κατά καίνω kill pres part act masc/neut dat pl (attic epic doric ionic) κατά καίνω kill pres ind act 3rd pl (attic epic doric ionic) …
