θυμον
31Апокопа — (др. греч. ἡ ἀποκοπή  отсечение, отрубание, грам. усечение окончания)  фонетическое явление, выпадение одного или нескольких звуков в конце слова, как правило конечного безударного гласного. Относится к метаплазмам. Содержание 1 Апокопы …
32Силлабо-метрическое стихосложение — Содержание 1 Отличие силлабо метрики от метрики 2 Возникновение и развитие …
33Enyo — ENYO, us, ein Beynamen der Bellona, welchen sie von ἔνω oder ἐνύω hat, das so viel, als φονεύω, ich tödte, heißt. Eustath. ap. Cleric. ad Hes. Theog. v. 273. Unter demselben machen sie einige zu des Mars Amme, andere zu dessen Mutter, und die… …
34гнѣвъ — ГНѢВ|Ъ (736), А с. 1. Гнев: вьсѩка горесть и лютость и гнѣвъ и кличь и хѹле ниѥ. да възьметь сѩ отъ васъ (ὀργή) Изб 1076, 204; повелѣ оц҃ь ѥго съ гнѣвъмь съв˫азати ѥмѹ рѹцъ ЖФП XII, 34б; аже бѹдѣть вл҃дцѣ или мастерови или которомѹ сѹдьи. гнѣвъ… …
35AMALECH — Latin. populos lambens; vel ex Ebraeo et Syro, populos percutiens; Fil. Eliphaz ex Thamna concubina. Gen. c. 36. v. 12. Erat autem nepos Esau. A quo Amalechitae, pars Idumaeorum vicini Iudaeae, versus meridiem, maledictioni divinitus destinati,… …
36ANTILOCHUS — I. ANTILOCHUS Historicus, laudatus Dionys. Halicarn. Clementi Alex. Stromat. l. 1. Voss. de Hist. Graec. l. 3. p. 323. II. ANTILOCHUS Nestoris et Eurydices maior natu fil. patrem secutus ad bellum Troianum, in pugna a Memnone Aurorae filio occius …
37άλγος — ( ους), το (Α ἄλγος) 1. σωματικός πόνος, οδύνη 2. ψυχικός πόνος, λύπη, θλίψη αρχ. (συνήθως στον πληθυντικό) τά ἄλγεα ταλαιπωρίες, παθήματα, συμφορές. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λέξη είναι αβέβαιης ετυμολογίας. Συνήθως συνδέεται ετυμολογικά με το ρ. ἀλέγω*… …
38ένδοθεν — (AM ἔνδοθεν) επίρρ. μέσα, εντός (α. «ἔνδοθεν οἴκου», Ησίοδ. β. «θυμόν τέρπεται ἔνδοθεν», Πίνδ.) αρχ. 1. από μέσα («ὅν κάλεσον τρέχων ἔνδοθεν ὡς ἐμέ», Αριστοφ.) 2. αυτοπροαίρετα («αὐτό δ ὑφ αὑτῶν ἔνδοθεν πορθούμεθα», Αισχύλ.) 3. (ενάρθρ. ως επίθ.) …
39έπειτα — (AM ἔπειτα) επίρρ. 1. αργότερα, μετά, ακολούθως 2. (σε ερώτηση) έπειτα; κι έπειτα; εκφράζει περιφρόνηση, ειρωνεία ή αδιαφορία για ισχυρισμό ή συμπέρασμα που υπονοείται (α. «θα φύγει κι έπειτα;» β. «ἔπειτα οὐκ οἴει φροντίζειν τοὺς θεοὺς ἀνθρώπων;» …
40ίλεως — ἵλεως, ων (ΑΜ, Α και ἵλαος και ἵλεος, ον και αιολ. τ. ἴλλαος, ον) (για τον θεό) εύσπλαγχνος, πολυέλεος («καὶ ἵλεως, ἵλεως, γενοῡ ἡμῑν, Δέσποτα, ἐπὶ ταῑς ἁμαρτίαις ἡμῶν») αρχ. 1. (για θεούς) ευμενής («ἵλαος Ὀλύμπιος ἔσσεται ἡμῑν») 2. (για… …
