θειόδαμος

1θειόδαμος — θειόδαμος, άμη, ον (Α) 1. αυτός που δαμάζει τους θεούς 2. το θηλ. θειοδάμη επίθ. τής Εκάτης, ως δαμάστριας των θεών. [ΕΤΥΜΟΛ. &LT; θείο * + δαμος (&LT; δάμνημι «δαμάζω), πρβλ. γυιό δαμος, ιππό δαμος] …

Dictionary of Greek
2θειο- — (AM) τ. στον οποίο εμφανίζεται η λ. θείος (Ι) ως α συνθετικό και που δηλώνει ότι το β συνθετικό αναφέρεται στη θεότητα ή προέρχεται απ αυτήν. [ΕΤΥΜΟΛ. ΣΥΝΘ. αρχ. θειογαμία, θειογενής, θειόδαμος, θειόδμητος, θειόδομος, θειολόγος, θειοπαγής,… …

Dictionary of Greek
3θειοδάμοις — θειοδά̱μοις , θειόδαμος she who tames the gods masc/fem/neut dat pl …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
4θειοδάμοισιν — θειοδά̱μοισιν , θειόδαμος she who tames the gods masc/fem/neut dat pl (epic ionic aeolic) …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Словари и энциклопедии на Академике