θαυμαστός
1θαυμαστός — wonderful masc nom sg …
2θαυμαστός — ή, ό (AM θαυμαστός, Μ και θαμαστός, Α ιων. τ. θωμαστός, ή, όν) [θαυμάζω] αυτός που προκαλεί τον θαυμασμό, αξιοθαύμαστος, θαυμάσιος, εξαίρετος (α. «κατορθώματά τε θαυμαστὰ πραχθέντα ἔξ ἐκείνων», Διγεν.Ακρ. β. «ἔργα μεγάλα τε καὶ θωμαστά», Ηρόδ. γ …
3θαυμαστότερον — θαυμαστός wonderful adverbial comp θαυμαστός wonderful masc acc comp sg θαυμαστός wonderful neut nom/voc/acc comp sg …
4θωμαστά — θαυμαστός wonderful neut nom/voc/acc pl (ionic) θωμαστά̱ , θαυμαστός wonderful fem nom/voc/acc dual (ionic) θωμαστά̱ , θαυμαστός wonderful fem nom/voc sg (doric ionic aeolic) …
5θωμαστότερον — θαυμαστός wonderful adverbial comp (ionic) θαυμαστός wonderful masc acc comp sg (ionic) θαυμαστός wonderful neut nom/voc/acc comp sg (ionic) …
6θωυμαστά — θαυμαστός wonderful neut nom/voc/acc pl (ionic) θωυμαστά̱ , θαυμαστός wonderful fem nom/voc/acc dual (ionic) θωυμαστά̱ , θαυμαστός wonderful fem nom/voc sg (doric ionic aeolic) …
7θαυμαστοτέρων — θαυμαστός wonderful fem gen comp pl θαυμαστός wonderful masc/neut gen comp pl …
8θαυμαστόν — θαυμαστός wonderful masc acc sg θαυμαστός wonderful neut nom/voc/acc sg …
9θαυμαστότατα — θαυμαστός wonderful adverbial superl θαυμαστός wonderful neut nom/voc/acc superl pl …
10θαυμαστότατον — θαυμαστός wonderful masc acc superl sg θαυμαστός wonderful neut nom/voc/acc superl sg …
