θαλασσινός

  • 11έναλος — Μυθολογικό πρόσωπο, ήρωας της Λέσβου. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, οι Πενθιλίδες, πρώτοι άποικοι της Λέσβου, είχαν λάβει χρησμό ότι, για να επιτύχει ο αποικισμός τους έπρεπε, όταν θα συναντούσαν έναν ύφαλο που λεγόταν Μεσόγειος, να… …

    Dictionary of Greek

  • 12αετός — Ονομασία πολλών ημερόβιων αρπακτικών πτηνών, που έχουν προικιστεί με οξύτατη όραση και με κυρτό και γαμψό στην άκρη ράμφος. Τα πόδια του α. έχουν τέσσερα δάχτυλα, τρία μπροστά και ένα πίσω, με νύχια αγκιστροειδή, με τα οποία αρπάζει και… …

    Dictionary of Greek

  • 13αηδών — Μυθολογικό πρόσωπο. Κόρη του Πανδάρεω, γιου του Μέροπα και σύζυγος του βασιλιά Ζήθου, από τον οποίο απέκτησε τον Ίτυλο. Φθονούσε την αδελφή της Νιόβη, που είχε 6 γιους και 6 κόρες, και μια μέρα αποπειράθηκε να σκοτώσει το μεγαλύτερο αγόρι, τον… …

    Dictionary of Greek

  • 14αθαλάσσωτος — η, ο (Α αθαλάσσωτος, ον και ἀθαλάττωτος, ον) [θαλασσώνω] 1. ασυνήθιστος στη θάλασσα, μη θαλασσινός, στεριανός 2. αυτός που δεν περιέχει θαλασσινό νερό νεοελλ. 1. αυτός που δεν ρίχτηκε, που δεν έπεσε στη θάλασσα, δεν βράχηκε από θάλασσα 2. αυτός… …

    Dictionary of Greek

  • 15αλίπλους — ἁλίπλους, ουν (Α) 1. αυτός που σκεπάζεται από τα νερά τής θάλασσας 2. αυτός που διασχίζει τη θάλασσα, θαλασσοπόρος, ποντοπόρος 3. το αρσ. ως ουσ. ὁ ἁλίπλους θαλασσινός, ψαράς. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἁλι * (< ἅλς) + πλους < πλοῦς] …

    Dictionary of Greek

  • 16αλίτυπος — ἁλίτυπος, ον (Α) 1. θαλασσοχτυπημένος, θαλασσοδαρμένος 2. το αρσ. ως ουσ. ὁ ἁλίτυπος θαλασσινός, ψαράς 3. φρ. «ἁλίτυπα βάρη», θλίψη για τα πτώματα που θαλασσοδέρνονται, που τά πάει εδώ κι εκείτο κύμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἁλι * (< ἅλς) + τυπος <… …

    Dictionary of Greek

  • 17αλιάδης — ἁλιάδης, ο (Α) [ἁλιάς] ναύτης, θαλασσινός …

    Dictionary of Greek

  • 18αλιεύς — ( έως), ο (Α ἁλιεύς) 1. αυτός που αλιεύει ψάρια, σπόγγους, κοράλλια κ.λπ., ο ψαράς 2. αυτός που με ζέση επιζητεί, επιδιώκει, συλλέγει κάτι αρχ. 1. θαλασσινός, ναυτικός, ναύτης 2. ως επίθ. θαλάσσιος, ναυτικός 3. είδος ψαριού, το είδος Lophius… …

    Dictionary of Greek

  • 19ενάλιος — α, ο (AM ἐνάλιος, α, ον και ἐνάλιος, ον Α επικ. και λυρικ. τ. εἰνάλιος, α, ον και ος, ον) αυτός που βρίσκεται ή ζει στη θάλασσα, θαλάσσιος, θαλασσινός (α. «ἐναλίων πόρων», Αισχ. β. «ἐνάλιος λεώς» οι ναυτικοί, Σοφ. γ. «Νηρέος εἰναλίοι τε κόραι» οι …

    Dictionary of Greek

  • 20επιθαλάσσιος — α, ο (AM ἐπιθαλάσσιος και ἐπιθαλάττιος, α, ον και ος, ον) παραθαλάσσιος, παράκτιος αρχ. ναυτικός, θαλασσινός …

    Dictionary of Greek

Страницы