εὐναστήρ

1ευναστήρ — εὐναστήρ, ῆρος, ὁ, θηλ. εὐνάστειρα (Α) 1. ευνητήρ*, σύνευνος, σύζυγος 2. αυτός που χρησιμεύει ως άγκυρα («τρητόν λίθον εὐναστῆρα», Οππ.). [ΕΤΥΜΟΛ. &LT; ευνάζω + κατάλ. τηρ (πρβλ. δοκιμάζω / δοκιμαστήρ, κολάζω / κολαστήρ)] …

Dictionary of Greek
2εὐναστῆρα — εὐναστήρ serving as an anchor masc acc sg …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
3εὐναστῆρας — εὐναστήρ serving as an anchor masc acc pl …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
4ευνέτης — εὐνέτης, ὁ, θηλ. εὐνέτις, ιδος (ΑΜ) [ευνή] ευναστήρ*, σύζυγος («ἐστὲ γὰρ οὐ πειθοῡς εὐνέται, ἀλλὰ βίης», Ανθ. Παλ.) …

Dictionary of Greek

Словари и энциклопедии на Академике