εὐδιάχυτος

1ευδιάχυτος — εὐδιάχυτος, ον (ΑΜ) 1. αυτός που διαχέεται εύκολα αρχ. 1. αυτός που καταπραΰνεται, που ανακουφίζεται εύκολα («εὐδιάχυτον τὴν ὄρεξιν ἔχουσιν», Επίκ.) 2. ο εύκαμπτος, ο ευλύγιστος. [ΕΤΥΜΟΛ. &LT; ευ + διάχυτος (&LT; διαχέω)] …

Dictionary of Greek
2εὐδιάχυτος — easily dissolved masc/fem nom sg …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
3εὐδιάχυτον — εὐδιάχυτος easily dissolved masc/fem acc sg εὐδιάχυτος easily dissolved neut nom/voc/acc sg …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
4εὐδιαχύτου — εὐδιάχυτος easily dissolved masc/fem/neut gen sg …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
5εὐδιάχυτα — εὐδιάχυτος easily dissolved neut nom/voc/acc pl …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
6εὐδιάχυτοι — εὐδιάχυτος easily dissolved masc/fem nom/voc pl …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Словари и энциклопедии на Академике