εὐήχητος

1ευήχητος — εὐήχητος και δωρ. τ. εὐάχητος, ον (Α) 1. ο ευηχής («εὐαχήτους ὕμνους», Ευρ.) 2. (για θάλασσα) ηχηρός, βουερός («εὐάχητος πόντος», Ευρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. &LT; ευ + ηχητός &LT; ηχώ &LT; ηχή «ήχος»] …

Dictionary of Greek
2εὐάχητον — εὐά̱χητον , εὐήχητος loud sounding masc/fem acc sg (doric) εὐά̱χητον , εὐήχητος loud sounding neut nom/voc/acc sg (doric) …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
3ευάχητος — εὐάχητος, ον (Α) δωρ. τ., βλ. ευήχητος …

Dictionary of Greek
4εὐαχήτους — εὐᾱχήτους , εὐήχητος loud sounding masc/fem acc pl (doric) …

Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Словари и энциклопедии на Академике