εἰς τὸ πρόσωπον
51Nunc dimittis — La Présentation au Temple de Giotto à la chapelle Scrovegni Le Nunc dimittis appelé aussi cantique de Syméon est une des prières que les chrétiens prononcent le plus fréquemment. Elle caractérise en particulier l office divin de complies, le… …
52Nunc dimittis — La presentación en el templo por Giovanni Bellini. El Nunc dimittis (también llamado El Cántico de Simeón) es un cántico del Evangelio de Lucas,[1] así llamado por sus primeras palabras en latín …
53Песнь Симеона Богоприимца — Сретение (страница Великолепного часослова герцога Беррийского (под м …
54ATERGATIS — quam et Atergatam et Derceto Strabo l. 16. appellat, Dea Ascaloni arum Syriae, quam Plin. l. 5. c. 23. prodigiosam vocat, quod simulacrum eius superiore parte mulierem, reliquâ piscem referret. Dodor. Sic. l. 2. Αὕτη δὲ τὸ μὲν πρόσωπον ἔχει… …
55FERA — ab Aeolico φὴρ, pro θὴρ, per excellentiam leo est, apud Sctiptores Arabes, Graeeosqueve, uti docet Sam. Bochart. Hierozoici Parte priore l. 3. c. 1. At apud Septentrionales, Fera, item Fera Regalis, ut in LL. Forestarium Canuti Regis, vulgo… …
56PHANUEL vel PHANUELA Joseph — PHANUEL, vel PHANUELA Joseph qui et Peniel, locus extra torrentem Iabboc in finibus Amorrhaeorum in Rubenia sorte, ubi Iacob, qui deinde Israel, totâ nocte cum Angelo luctatus est. Gen. c. 32. v. 30. Haec civitas Gedeonis exercitui panes negavit …
57PLOCAMOS — Graece πλόκαμος, plecta sertave capillorum est; nam et πλεκτὴ est funiculus, ἀπὸ τοῦ πλέκειν, Hesych. πλεκτὴ, ςειρὰ; etiam plectas infimae aetatis Auctores dixêre. Πλοκάμους tamen Graeci Grammaticilonge aliter exponunt, deglobis cil. nodisque… …
58επισχηματίζω — ἐπισχηματίζω (Α) διαπλάθω, διαμορφώνω («ἐπισχηματίζων τὸ πρόσωπον εἰς λύπην», Ιώσ.) …
59ξυρίας — ξυρίας, ὁ (Α) (για ηθοποιό τής τραγωδίας) ξυρισμένος («ὁ μὲν ξυρίας πρεσβύτατος τῶν γερόντων λευκὸς τὴν κόμηνπροσκείμενοι τῷ ὄγκῳ αἱ τρίχες, ὄγκος δὲ ἐστι τὸ ὑπέρ τὸ πρόσωπον ἀνέχον εἰς ὕψος λαβδοειδὲς τῷ σχήματι. τὸ δὲ γένειον ἐν χρῷ κουρίας… …
60σπουδαίος — α, ο / σπουδαῑος, αία, ον, ΝΜΑ 1. (για πρόσ. και για πράγμ.) άξιος μεγάλης προσοχής, σημαντικός, εξαίρετος (α. «σπουδαίος άνθρωπος» β. «σπουδαίο έργο» γ. «οὐδὲ ἐν ἴσαις τιμαῑς διαγορευόμενοι φαῡλοι καὶ σπουδαῑοι», Πλάτ. δ. «δώρον οὐ σπουδαῑον εἰς …
