εἰκαῖος
1εικαίος — εἰκαῑος, α, ον (Α) [εικῄ] 1. μάταιος, άσκοπος 2. (για πράγμ.) κοινός, τυχαίος 3. (για πρόσ.) απερίσκεπτος, ορμητικός 4. ασήμαντος …
2εἰκαῖος — without aim masc nom sg …
3εἰκαῖον — εἰκαῖος without aim masc acc sg εἰκαῖος without aim neut nom/voc/acc sg …
4εἰκαῖα — εἰκαῖος without aim neut nom/voc/acc pl …
5εἰκαῖαι — εἰκαῖος without aim fem nom/voc pl …
6εἰκαῖοι — εἰκαῖος without aim masc nom/voc pl …
7εἰκαιότερον — εἰκαῑότερον , εἰκαῖος without aim adverbial comp εἰκαῑότερον , εἰκαῖος without aim masc acc comp sg εἰκαῑότερον , εἰκαῖος without aim neut nom/voc/acc comp sg …
8εἰκαιοτάτων — εἰκαῑοτάτων , εἰκαῖος without aim fem gen superl pl εἰκαῑοτάτων , εἰκαῖος without aim masc/neut gen superl pl …
9εἰκαιοτέραις — εἰκαῑοτέραις , εἰκαῖος without aim fem dat comp pl εἰκαῑοτέρᾱͅς , εἰκαῖος without aim fem dat comp pl (attic) …
10εἰκαιοτέρας — εἰκαῑοτέρᾱς , εἰκαῖος without aim fem acc comp pl εἰκαῑοτέρᾱς , εἰκαῖος without aim fem gen comp sg (attic doric aeolic) …