γῆθος
1γήθος — γῆθος, το (Α) γηθοσύνη*. [ΕΤΥΜΟΛ. < γηθέω. Η λ. πρέπει να είναι αρχαία, παρ όλο που μαρτυρείται μεταγενέστερα, γιατί απαντά ως β συνθετικό ορισμένων συνθέτων που χρησιμοποιούνται στη γλώσσα τών επών (πρβλ. εύγᾱθής, μελιγᾱθής, πλουτογᾱθής,… …
2γῆθος — neut nom/voc/acc sg γηθοσύνη joy neut nom/voc/acc sg …
3γήθει — γῆθος neut nom/voc/acc dual (attic epic) γήθεϊ , γῆθος neut dat sg (epic ionic) γῆθος neut dat sg γηθέω rejoice pres imperat act 2nd sg (attic epic) γηθέω rejoice imperf ind act 3rd sg (attic epic) γή̱θει , γηθοσύνη joy neut nom/voc/acc dual… …
4γηθῶν — γῆθος neut gen pl (attic epic doric) γηθέω rejoice pres part act masc nom sg (attic epic doric) γη̱θῶν , γηθοσύνη joy neut gen pl (attic epic doric) …
5γήθεε — γῆθος neut nom/voc/acc dual (epic ionic) γηθέω rejoice pres imperat act 2nd sg (epic ionic) γηθέω rejoice imperf ind act 3rd sg (epic ionic) γή̱θεε , γηθοσύνη joy neut nom/voc/acc dual (epic ionic) …
6γήθους — γῆθος neut gen sg (attic epic doric) γή̱θους , γηθοσύνη joy neut gen sg (attic epic doric) …
7πολυγηθής — ές, και δωρ. τ. πολυγαθής και πολύγηθος, ον, Α τερπνός, ευχάριστος («πολυγηθὴς Διώνυσσος», Ησίοδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + γηθής / γηθος (< γῆθος, τὸ «χαρά»), πρβλ. ευ γηθής] …
8γηθοσύνη — (3ος αι. π.Χ.). Φίλη και αυλική της Βερενίκης, κόρης του Πτολεμαίου Φιλάδελφου και συζύγου του Αντίοχου Β’ του Θεού (261 247 π.Χ.). Όταν η πρώτη σύζυγος του Αντίοχου, Λαοδίκη, δολοφόνησε τη Βερενίκη, η Γ. κατάφερε να πείσει τον λαό πως η… …
9γηθόσυνος — γηθόσυνος, η, ον και ος, ον (Α) χαρούμενος, ευχαριστημένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < γηθέω, ενώ κατ άλλους < γήθος (βλ. γηθοσύνη)] …
10δαφνογηθής — δαφνογηθής, ές (Α) (για τον Απόλλωνα) αυτός που ευχαριστιέται με τη δάφνη. [ΕΤΥΜΟΛ. < δάφνη + γηθής < γήθος «χαρά, ευχαρίστηση» (πρβλ. πολυγηθής, ευγηθής)] …
- 1
- 2
