γονος
61σπερμογόνος — α, ο / σπερμογόνος, ον, ΝΜΑ, και σπερματογόνος, α, ο, θηλ. και ος, Ν αυτός που παράγει σπέρμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < σπέρμα, ατος + γόνος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ. τεκνο γόνος] …
62σύγγονος — ον, Α (ποιητ. τ.) 1. εκ γενετής, σύμφυτος, φυσικός 2. συγγενής 3. αυτός που έχει δεσμούς εξ αίματος συγγένειας με κάποιον άλλο 4. αυτός που ανήκει σε ένα γένος 5. εγχώριος, ντόπιος 6. το αρσ. και θηλ. ως ουσ. ὁ και ἡ σύγγονος αδελφός, αδελφή 7.… …
63ταχύγονος — ον, Α αυτός που καρποφορεί γρήγορα («ταχυγονώτερα τὰ παλαιότερα σπέρματα», Θεόφρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ταχυ * + γονος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ. πολύ γονος] …
64τεκνογόνος — ον, Α αυτός που γεννά, που αποκτά παιδιά. [ΕΤΥΜΟΛ. < τέκνον + γόνος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ. παιδο γόνος] …
65τελειογόνος — ον, Α αυτός που γεννά τέλεια τα νεογνά του. [ΕΤΥΜΟΛ. < τέλειος + γόνος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ. πλειστο γόνος] …
66τελεσσίγονος — και επικ. τ. τελεσίγονος, ον, Α 1. αυτός που γεννάει την κατάλληλη εποχή ή αυτός που παράγει ώριμους καρπούς 2. ο εντελώς ώριμος («τελεσσίγονοι καρποί», Ορφ. Ύμν.). [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τελεσ τού τέλος* + γονος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ.… …
67τελεόγονος — ον, Α αυτός που γεννήθηκε τέλειος, μετά την κανονική συμπλήρωση τού χρόνου τής κυοφορίας («τὰ μὲν τελεόγονα τῷ χρόνῳ ἔτεκεν», Αριστοτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < τέλειος / τέλεος + γονος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ. παλαιό γονος. Η προπαροξυτονία… …
68τερατογόνος — ο, ΝΑ, θηλ. και τερατογόνα Ν αυτός που γεννά ή προκαλεί τη γέννηση τεράτων νεοελλ. φρ. «τερατογόνοι παράγοντες» φυσικοί, μηχανικοί, χημικοί ή μικροβιολογικοί παράγοντες που επιδρούν στο έμβρυο ή στο ωάριο και προκαλούν τη γένεση τερατωδών μορφών …
69τρίγονος — ον, Α 1. αυτός που γεννήθηκε τρίτος, ο τριτότοκος 2. στον πληθ. τρίγονοι, α τρεις. [ΕΤΥΜΟΛ. < τρι * + γονος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ. δί γονος] …
70τριτόγονος — ο, Ν ιατρ. χαρακτηρισμός τής περιόδου που ακολουθεί δύο εξελικτικά στάδια μιας νόσου με κυκλικό χαρακτήρα, καθώς και τής ίδιας τής νόσου κατά την περίοδο αυτή. [ΕΤΥΜΟΛ. < τρίτος + γόνος (<γόνος < γίγνομαι), πρβλ. πολύ γονος] …
