ακρον

  • 81άωτον — (AM ἄωτον, το Α και ἄωτος, ο) 1. το ωραιότατο και άριστο κάθε πράγματος, το άνθος, ο αθέρας 2. η ανώτατη βαθμίδα, το αποκορύφωμα («το άκρον άωτον») αρχ. 1. αυτό που δίνει τιμή και δόξα σε κάτι 2. λεπτότατο χνούδι μαλλιού. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ …

    Dictionary of Greek

  • 82αεροπλοΐα — Κλάδος της αεροναυτικής, που αναφέρεται στην κατασκευή και τον χειρισμό των αεροπλοίων, κατασκευών που πλέουν στον αέρα εξαιτίας της άνωσης που δέχεται η εγκλεισμένη ποσότητα αερίου (ηλίου, υδρογόνου, κλπ.). Οι πρώτες πτήσεις αεροστάτων έγιναν το …

    Dictionary of Greek

  • 83ακρίσχιον — ἀκρίσχιον, το (Α) το άκρον τού ισχίου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἄκρος + ἰσχίον] …

    Dictionary of Greek

  • 84ακροώμαι — ἀκροῶμαι ( άομαι) (Α) 1. ακούω (κάποιον), κυρίως με προσοχή 2. προσέχω τα λεγόμενα κάποιου, δίνω προσοχή, υπακούω 3. (για γιατρούς) ακροάζομαι* 4. (μτχ.) ἀκροώμενος, η, ον α. αυτός που ακούει, που παρακολουθεί διαλέξεις, ο ακροατής β. αναγνώστης… …

    Dictionary of Greek

  • 85ακρωτήριος — ία, ιον αυτός που ανήκει στο άκρον «ακρωτήρια κεραμίς» ακροκέραμος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < άκρος, με επίδραση τής λ. ακρωτήριο] …

    Dictionary of Greek

  • 86ακρόπολη — Οχυρή θέση, συνήθως ύψωμα (λόφος), που στην Ελλάδα και την ηπειρωτική και τα νησιά αλλά και στη δυτική Μικρά Ασία, στην Κάτω Ιταλία και στη Σικελία, από τους πανάρχαιους χρόνους, το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι των γύρω συνοικισμών ως καταφύγιο σε …

    Dictionary of Greek

  • 87ακρώρεια — Αρχαία ονομασία του υψιπέδου της Φολόης στην Ηλεία. Σήμερα ονομάζεται Κάπελη. * * * η (Α ἀκρώρεια) άκρη, κορυφή ή πλαγιά βουνού (AM) το άκρον άωτον. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρ(ο) (Ι) + ὄρος. ΠΑΡ. αρχ. ἀκρωρεῖται] …

    Dictionary of Greek

  • 88απολήγω — (Α ἀπολήγω) [λήγω] νεοελλ. καταλήγω σε κάτι, έχω ως αποτέλεσμα αρχ. 1. δίνω τέλος σε κάτι 2. παύω, σταματώ, περνώ 3. σταματώ να κάνω κάτι 4. (για άνεμο) κοπάζω, πέφτω 5. (μτχ. ως ουσ.) τὸ ἀπολῆγον η απόληξη, η άκρη, το άκρον …

    Dictionary of Greek

  • 89εξακρίζω — και ξακρίζω (Α ἐξακρίζω) [άκρον] νεοελλ. κόβω τις άκρες ενός πράγματος (π.χ. υφάσματος) αρχ. αγγίζω τις άκρες, την κορυφή …

    Dictionary of Greek

  • 90επιβλής — ἐπιβλής, ο (Α) 1. αυτός που προεξέχει 2. σύρτης, μάνταλο τής πόρτας 3. διασταυρούμενο δοκάρι 4. φρ. «ἄκρον ἐπιβλῆτος» η βάλανος τού πέους. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + βλής «πεταμένος»] …

    Dictionary of Greek

Страницы