έγχορδος
1έγχορδος — η, ο (AM ἔγχορδος, ον) 1. αυτός που έχει χορδές 2. το ουδ. ως ουσ. τα έγχορδα μουσικά όργανα με χορδές, σε αντίθεση με τα πνευστά …
2έγχορδος — η, ο 1. που έχει χορδές, που έχει κόρδες. 2. το ουδ. πληθ. ως ουσ., έγχορδα μουσικά όργανα με χορδές (σε αντιδιαστολή με τα πνευστά) …
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
3ἔγχορδα — ἔγχορδος stringed neut nom/voc/acc pl …
4ένηχος — ἔνηχος, ον (AM) [ήχος] (για πρόσ.) γνώστης, έμπειρος, ειδήμων μσν. αυτός που φαίνεται πως ηχεί στη μνήμη ή στην ακοή, έχει καθαρό ακουστικό ερεθισμό, ο έναυλος αρχ. 1. αυτός που παράγει ήχο, ψίθυρο, φλοίσβο («ἔνηχα ὕδατα», Φιλόστρ.) 2. (για… …
5κατάμιτος — κατάμιτος, ον (Α) (για μουσικό όργανο) αυτός που έχει χορδές, έγχορδος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + μίτος με σημ. «χορδή λύρας»] …
6χορδή — η, ΝΜΑ, και χόρδα ΝΜ 1. καθετί που κατασκευάζεται από έντερο 2. νηματοειδές σώμα από έντερο, και, σήμερα, από μέταλλο, το οποίο, όταν τεντώνεται πάνω σε ηχείο μουσικού οργάνου και νύσσεται, παράγει ήχο (α. «οι χορδές τής κιθάρας» β. «φόρμιγγος… …
