ˈbeldʒən
101daməndərmiyan — f. «ətəyi beldə» 1) bax: damənkeş; 2) təşəbbüsçü, təşəbbüskar …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
102kəmərgah — f. beldə kəmər bağlanan yer …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
103alışmaq — 1. f. Odlanmaq, alovlanmaq, od tutub yanmaq. Ocaq alışdı. Benzin qabı birdən alışdı. Taya ildırımdan alışdı. // məc. mənada. Alışıb, şölə çəkib suz ilə yandım, gördüm; Hicrini atəşi suzan dedilər, gerçək imiş. S. Ə. Ş.. Canım üzülür əldəki… …
104büst — <fr.> İnsan bədəninin beldən yuxarı hissəsinin heykəli. Füzulinin tuncdan tökülmüş büstü. – Fərman bəy Tərlanın yazı stolundan bir qədər irəli qoyulmuş büstə təəccüblə baxdı. M. Hüs …
105çal-çarpaz — z. Çarpaz, çarpaz şəkildə. Qatarı döşündə, beldə çal çarpaz; Tüfəngtapançalar edilmişdi saz. H. K. S.. <Qadın> başına örtdüyü, boğazına doladığı ağ yun şalın uclarını belinə çal çarpaz bağlamışdı. M. C …
106dombalmaq — f. dan. 1. Ayaq üstündə, yaxud dizləri üstündə durub bədənin beldən yuxarı hissəsini aşağı əymək. 2. Köpmək, şişmək, qabarmaq. Ordun dombalmış, deyəsən, dişin bərk ağrıyır. – Gözləri isə qışqırdıqca, elə bil, daha da dombalır. Ə. Ə …
107qırmatüfəng — is. Beldən qatlanan, bükülən ov tüfəngi …
108sağrı — is. Heyvanın beli ilə quyruğu arasındakı dolğun və yuvarlaq tərəf. Atın sağrısı. – <Dərviş:> <Ruqiyyə> buzovu onun qabaq ayaqlarına bağladı, özü də inəyin sağrısına dirsəkləndi. A. D.. <Səməd kişi> axırıncı sözləri deyə deyə… …
109saz — 1. is. <fars.> Mizrabla çalınan, armudvari çanağı olan simli xalq çalğı aləti. Saz çalmaq. – <Rəsul:> Mənə bir saz verin, dərdimi sazla deyəcəyəm. «Aşıq Qərib». Sonra əlinə aldı qonağım bir qızıl saz; Qanadlandı, durmadı, bilməm neçin …
110şalvar — is. Bədənin beldən aşağı hissəsini və qıçları örtən ikibalaqlı üst kişi geyimi. Şərəfoğlu . . şalvarının cibindən balaca bir açar çıxarıb, stolun siyirməsini açdı və oradan böyük bir kağız vərəqi götürdü. M. İ.. Muxtar Zeynalov . . əllərini… …