żywe

  • 81kolorek — m III, D. kolorekrka a. kolorekrku, N. kolorekrkiem; lm M. kolorekrki zdr. od kolor (zwykle w zn. 1 i 4) a) w zn. 1: Pokój dziecinny pomalowany na wesołe kolorki. b) w zn. 4: Żywe kolorki na policzkach …

    Słownik języka polskiego

  • 82komora — ż IV, CMs. komoraorze; lm D. komoramór 1. «niewielka izba, zwykle bez okien, służąca, zwłaszcza dawniej, do przechowywania odzieży, drobnych sprzętów, zapasów żywności itp.; spiżarnia» 2. «niewielka izba mieszkalna (zwłaszcza sypialnia) w domach… …

    Słownik języka polskiego

  • 83kosmobiologia — ż I, DCMs. kosmobiologiagii, blm «nauka badająca możliwość istnienia życia poza Ziemią oraz wpływ warunków przestrzeni kosmicznej i lotów kosmicznych na organizmy żywe» …

    Słownik języka polskiego

  • 84kpić — ndk VIa, kpię, kpisz, kpij, kpił «odnosić się do kogoś lub czegoś z lekceważeniem, pogardą, nie traktować kogoś lub czegoś poważnie, żartować z kogoś; drwić, szydzić» Kpić z kogoś w żywe oczy. Kpił ze wszystkiego, o nic nie dbał. ◊ Kpisz, czy o… …

    Słownik języka polskiego

  • 85kurzyć — ndk VIb, kurzyćrzę, kurzyćrzysz, kurz, kurzyćrzył 1. «podnosić tumany kurzu, wzniecać kurzawę, prószyć czymś sypkim» Auto kurzyło na piaszczystej drodze. Zamiataj ostrożnie, nie kurz. 2. pot. «palić papierosa, fajkę» kurzy się nieos. 1. «podnosi …

    Słownik języka polskiego

  • 86lekarski — lekarskiscy 1. «odnoszący się do lekarza, związany z wykonywaniem zawodu lekarza» Gabinet lekarski. Narzędzia lekarskie. Sztuka lekarska. 2. przestarz. «służący do leczenia, mający zastosowanie w lecznictwie; dziś żywe jako drugi człon nazw… …

    Słownik języka polskiego

  • 87meduza — ż IV, CMs. meduzazie; lm D. meduzauz 1. Meduza mit. gr. «jedna z trzech Gorgon, wyobrażana z twarzą dziewczyny, z wężami zamiast włosów, o spojrzeniu zamieniającym żywe istoty w kamień» Maska Meduzy. 2. zool. «zwierzę morskie należące do typu… …

    Słownik języka polskiego

  • 88morowy — I 1. «zrobiony z mory» Morowa suknia, morowe wstążki. 2. «podobny z połysku i deseniu do mory, taki jak mora» Morowy deseń. II morowywi 1. przestarz. «niosący, powodujący mór» ∆ Morowe powietrze, morowa zaraza «dżuma» ◊ dziś żywe: Unikać, strzec… …

    Słownik języka polskiego

  • 89mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …

    Słownik języka polskiego

  • 90nadobny — nadobnyni, nadobnyniejszy przestarz. «pełen powabu; piękny, dorodny, przystojny» dziś żywe we fraz. Oddawać, odpłacać, płacić pięknym za nadobne «odwzajemniać się tym samym, tak samo złym» …

    Słownik języka polskiego