żywe

  • 121radiobiologia — ż I, DCMs. radiobiologiagii, blm «nauka o wpływie promieniowania jonizującego na organizmy żywe i ich procesy życiowe» …

    Słownik języka polskiego

  • 122razowy — przym. od raz w zn. 2dziś żywe tylko w wyrażeniach: ∆ Mąka razowa «mąka gruba, raz mielona, nie odsiewana, zawierająca otręby» ∆ Chleb razowy «chleb z razowej mąki; razowiec» …

    Słownik języka polskiego

  • 123ropa — ż IV, CMs. ropapie, blm «gęsta, żółtawa lub żółtozielonkawa ciecz o nieprzyjemnym zapachu, gromadząca się w tkankach na skutek procesów zapalnych, zawierająca oprócz płynu wysiękowego leukocyty, enzymy rozpuszczające tkanki, elementy krwi, żywe i …

    Słownik języka polskiego

  • 124rozbój — m I, D. rozbójboju; lm M. rozbójboje, D. rozbójbojów przestarz. «napad bandycki w celu ograbienia, uprawianie grabieży; bandytyzm» dziś żywe we fraz. Rozbój na równej, na gładkiej drodze; istny rozbój «jawny, bezczelny wyzysk; przestępstwo jawnie …

    Słownik języka polskiego

  • 125rozciągłość — ż V, DCMs. rozciągłośćści przestarz. «rozległość, rozmiar czegoś; obszar, przestrzeń» dziś żywe we fraz. W całej rozciągłości «w całej pełni, w najszerszym zakresie; w zupełności, całkowicie» …

    Słownik języka polskiego

  • 126rozgłos — m IV, D. u, Ms. rozgłossie, blm 1. «powszechne uznanie, sława, popularność» Mieć, zyskać rozgłos. Cieszyć się rozgłosem. 2. przestarz. «rozgłaszanie, rozpowszechnianie czegoś, szerzenie się wieści o kimś, o czymś; pogłoska» dziś żywe we fraz. Bez …

    Słownik języka polskiego

  • 127rozniecić — dk VIa, rozniecićcę, rozniecićcisz, rozniecićnieć, rozniecićcił, rozniecićcony rozniecać ndk I, rozniecićam, rozniecićasz, rozniecićają, rozniecićaj, rozniecićał, rozniecićany 1. «spowodować powstanie ognia; rozpalić, wzniecić» Rozniecić ogień,… …

    Słownik języka polskiego

  • 128siedząco — przestarz. «w pozycji siedzącej, siedząc» dziś żywe w wyrażeniu: Na siedząco …

    Słownik języka polskiego